Ik sloeg het loggen een week over met de gedachte dat er niets logbaars gebeurd was, de graafwerkzaamheden hun gangetje gaan zonder opzienbarende ontwikkelingen en de lezer waarschijnlijk niet weer wil lezen hoe we met de paarden uit wandelen gingen. Die details zijn helemaal niet interessant.

Domme gedachte, en dat terwijl ik best beter wist. Het wordt later allemaal vanzelf belangwekkend, vooral voor onszelf als we het straks allemaal alweer zijn vergeten doordat het dagelijks leven altijd maar verdergaat.

Ik ben dus een beetje achter maar dat geeft niet. Dat de graafwerkzaamheden hun gangetje gaan en we met de paarden gingen wandelen weet u al. Ook bezichtigden we een huis met houten traptreden. J te A was te LB waardoor hier over paarden werd gepraat, Fred de smid kwam het trio beslaan en Titan kreupelde even maar het lijkt alweer voorbij. We haalden hooi. Sophie liet weten groen licht te hebben voor de bouw van een binnenmanege, wat fijn is voor haar, voor haar ruiters en ook voor ons want dan kunnen we daar straks overdekt trainen.

Verder viel door de aanhoudende regen ons hoornaarsnest uiteen. Het omhulsel van zorgvuldig door minuscule kaakjes bij elkaar geknaagde cellulose bleek zes woonlagen te bevatten en met ontzagwekkende precisie te zijn geconstrueerd.

Tussen de verdiepingen nette zuiltjes om de lagen te stutten. Het lijkt wel een ruimteschip.

Met keurige kamertjes, allemaal exact even groot. Elk larfje zijn eigen zeshoekje.

En dat voor één seizoen. Volgend jaar laten ze het oude nest links liggen en beginnen ergens anders van voren af aan.

Dat is pas bouwen. Daarbij vergeleken stelt onze tijdelijke verhuizing en nieuwbouw eigenlijk maar heel weinig voor.