Tjongejonge wat gaat daar een verf in zitten, in die steenstrips. Niet dat ze letterlijk zuigen want het is geen echte baksteen, maar figuurlijk wel degelijk. Ze zijn dermate rustiek dat ze vol oneffenheden en gaatjes zitten. De verfroller fietst daar vrolijk overheen en na afloop heb je een muur die een witte indruk maakt maar niet wit is. Moet na met de kwast, gaatje na gaatje na gaatje. Wel eens geprobeerd Mandelbrot fractals te verven? Nou, zoiets. Er komt geen eind aan.

's Morgens haalden we eerst de radiators van de wand. Verwarming uit, leeg laten lopen, afstoffen (de achterkant, pfoeh), en radiatorfolie tegen de muur. Niet dat dat veel oplevert, maar er was nu de gelegenheid. Alle beetjes helpen. Daarna grondverf, dat duurde dus wat langer dan begroot, om niet te zeggen tot 's avonds half elf. Morgen de deklaag, het is te hopen dat de camera weer uit de stapel spullen tevoorschijn komt, die is nu onbereikbaar. Dan krijgt u beeld.

De katten trekken zich niets aan van al het gedoe. Ketti slaapt bijna de hele dag en Het Ventje speelt eens wat met een loshangende netwerkkabel en gaat dan weer naar buiten. De kleur van de muren laat die dieren volledig koud.

Dus. Waarom deden we dit ook alweer? O ja, omdat het leuk is wordt.