Zondag mijlpaaldag: Kirs eerste solorit, of in elk geval bestwel solo. Ik begeleidde het stel te voet tot de Notre Dame, terwijl Kir 26 keer hinnikte waar de anderen bleven, zeven keer mestte, twee plasjes, en maar één klein bokje. Daarna reden ze mee met Justines ouders en nog vier wandelaars, de terugweg verliep wat haastiger dan heen, alleen, maar wel beheerst. Justine was trots op Kir, en terecht ook op zichzelf. Punten gescoord. Thuis gauw weer bijkomen van de doorstane stress.

Op de terugweg plukte ik een van de wilde narcissen in het weiland van Goffinet. Elk jaar komen daar twee toefjes op. In het bos zijn ze wat vroeger, je mag ze plukken maar per persoon niet meer dan een handjevol en bollen opgraven is streng verboden. Overal zijn regels voor nodig. Ik ben in het algemeen tegen snijbloemen. Je zet ze in een vaas(je) en na drie dagen zijn ze dood. Buiten houden ze het veel langer vol, alleen niet in het weiland van Goffinet trouwens want die is gisteren zijn veld komen slepen en daar kunnen zelfs wilde narcissen niet tegen.

Woensdag stortte R zich op het egaliseren van het hooiopslagveldje. We verplaatsten de rollen, twee maken we nog op tot het weideseizoen begint en de drie tegen het schuurtje is voorraad voor een eventuele droge zomerperiode. De berg die is blijven liggen tot er plaats was, wilde hij gebruiken voor het afvlakken van dat veldje zodat we er komend hooiseizoen gemakkelijk 40 rollen kwijt kunnen.

Gisteravond was de berg al bijna weg, ik droeg ook twee kruiwagens bij maar de bulk van pakweg 84 kruiwagens schepte R vol. 'Gewoon boerderijwerk' noemt hij dat.

En vanochtend was ik hem even kwijt, hoewel, ik had het kunnen weten: berg weg, en hij was het veldje al aan het aanplempen met de tractor.

Vlakschuiven, nog een beetje harken en dan een lading graszaad eroverheen en wachten op regen.

Die wordt zondag verwacht. Intussen nog steeds felle zon, droog en stofwolken. Vannacht heeft het weer gevroren en het waait ook nog steeds.