Eerst voor ik het vergeet wat kleine klusjes van de laatste week: de schapenmest uit de stallen aan de overkant weggehaald met de grote schraper, het roudpenterrasmuurtje hersteld dat door de mol was gemold, de buddleia's gesnoeid.

Vrijdag waren we in Luxemburg voor een verjaardagsdiner, alle aanwezigen waren tien jaar of meer ouder geworden dan de vorige keer dat we ze zagen, en wijzelf ook.

Gisteren kwam onverwacht mijn oude paardenkornuit J-P langs, hij bracht bloedsinaasappelijs mee van de ferme de Hosseuse, dat is gemaakt van sinaasappels waarmee tijdens het carnaval in o.a. Binche is gegooid, een vermaak waarvan we niet wisten dat het bestond. Het ijs smaakte wel goed. Hij bracht ook een reusachtig paardenboek mee, zo groot dat het in geen enkele kast past. Het is een beste jongen (60+), maar al weet hij wel dat ik niets moet hebben van zijn complottheorieën-op-basis-van-youtubefilmpjes, op den duur wordt zulk gepraat wat vermoeiend. Bovendien in het Duits, dat zingt nu nog rond in mijn hoofd.

Er werd een stapeltje boeken bezorgd, omdat ik alles in huis uit had, twee om wat van op te steken en de rest jeugdsentiment. Aan de slag.

En dan nu mijn eerste echte ritje in het bos. Ik vergat te kijken hoe laat we vertrokken, maar we reden naar schatting een kleine twee uur, niet veel kilometers want grotendeels in stap met een paar korte drafjes. Het ging goed, Harissa gedroeg zich keurig, de wilde narcissen zijn open en de knieprothese zit nog op zijn plek. Need I say more?

Nou dan: 'wordt vervolgd'.