Het zit erop, het mestuitrijden van 2025, 19 karretjes, 8 tractor-uren en heel veel I+R-uren. Zwaar werk, inscheppen en uitwerpen. Het was precies genoeg voor het ruïneveld. Aan de overkant is het dankzij Oliviers schapen niet nodig.
Daarna namen we Titan onderhanden. Door zijn dunne mest van de laatste tijd werd hij van achter steeds vuiler. We wasten zijn achterbenen en hingen zijn staart te weken in een emmer lauw water om de klonten eruit te vegen. Het hielp prima, hij zag er meteen een stuk beter uit, mooi schoon stond hij te drogen in de zon. Helaas is de oorzaak daarmee niet verdwenen en vandaag was het alweer mis. Er zijn allerlei oorzaken mogelijk maar welke het in zijn geval is, weten we niet. Hopelijk wordt het beter als het echt voorjaar wordt.
Omdat het hier nooit saai mag worden, kwam de gemeente wat doen aan het bedroevende straaltje water dat bij ons de laatste tijd uit de kraan komt. De druk was vorige week al gemeten: 2,2 bar, niet geweldig maar acceptabel, dus moest het aan de doorstroming liggen. Graafgraafgraaf. Waar zit die aansluiting precies, daar onder de weg door? Het zat ze niet mee, de sleuf werd steeds langer en toch sloegen ze aanvankelijk net de ene decimeter over waar de aansluiting uiteindelijk bleek te zitten.
Eenmaal gevonden, was overduidelijk waarom we zo weinig doorstroming hebben. Dichtgeslibd. Al ons water moet door dat gaatje. Dat heb je met ijzer in de bodem, hier in de omgeving komt de gemeente dat probleem dikwijls tegen.
Om een volgende keer precies te weten waar de aansluiting onder de weg doorgaat, wijst R de plek aan. Ziezo, gefotografeerd en geweblogd, dat kan in de toekomst een hoop graafwerk schelen.
In de tuin moest de watermeter worden opgegraven en omdat die eigenlijk onhandig geplaatst is en met een onnodig zware afdekking, krijgen we daar een nieuwe aan de rand van de haag. Daar komen de Mannetjes morgen voor terug. En verder moet die uitgegraven grand canyon, inclusief weggehakte betonrand, worden hersteld en dichtgegooid. Dat duurt nog wel even.
Daar ik niets kan bijdragen aan dergelijke werkzaamheden, maakte ik een begin met het wegschrapen van de schapenmest aan de overkant in de schuilstallen. De dames hebben hun best gedaan, qua mest, en stevig aangestampt. Hele plaggen kwamen los. We moeten die nog wel afvoeren maar dat gaat even niet omdat de grand canyon de toerit naar het weiland blokkeert.
Tot slot kan nog worden gemeld dat volgens de Mannetjes het vóórkomen van knaasjes verband houdt met de bodemgesteldheid, die heb je namelijk alleen op schist, en deze Mannetjes kunnen het weten want zij komen overal in de gemeente.