Alweer vanwege het weer weinig eropuit geweest. Het blijft maar zacht, met soms hevige regen soms motregen soms mist en soms drie minuten zon en dan weer buien. Hmpf. Overal modder. Weinig zin in webloggen, al waren er best mijlpalen. Er is er eigenlijk iedere dag wel eentje.

Een bescheiden mijlpaaltje was het verschijnen van de sneeuwklokjes, al kunnen we die voortaan beter regenklokjes noemen. Ook kwamen de eerste groepen kraanvogels over, terwijl het nog niet eens voorjaar is. Volgens de deskundigen ligt dat aan de opwarming der gehele aarde. Dat gaat zoveel sneller dan ik gedacht had. Er staat tegenover dat volgens recent onderzoek de Atlantische golfstroom op omvallen lijkt te staan, wat zou leiden tot een flink kouder klimaat in Europa, en die afkoeling zou nog veel sneller gaan dan de opwarming. Sneeuw en vorst in het vooruitzicht. Wat maken we grote veranderingen mee tijdens ons leven.

Een heel ander soort mijlpaal was de aanschaf van een nieuwe matras. Eindelijk. Er was degelijk vergelijkend onderzoek aan voorafgegaan, maar het type dat het moest worden, verkocht Ikea niet meer natuurlijk. We slaagden toch, en ondanks zijn stevigheid paste de nieuwe, opgerold, goed in de auto. Na een dag had hij al de gewenste vlakke vorm. De vorige miskoop uit Duitsland zijn we al kwijt met goed fatsoen. Duitsers zijgen blijkbaar graag neer in een mulle laag, met hun hoofd in zo'n kussen van een vierkante meter, maar ik zou het liefst op een plank slapen. Nu nog een ferm kussen zien te scoren, veertjes geven mij lang niet genoeg houvast.

Dan de wolf. R ontdekte op ons uitrij-pad een duidelijk spoor in de modder, en op het voormalig groene pad nog eentje. Omdat wij onlangs naar een bijeenkomst over de wolf in Wallonië waren geweest, wisten wij wat te doen: een foto maken en hier melden. R had geen banaan bij zich (ter vergelijking van de maat, oftewel 'banana for scale') maar de pootafdruk meet 7x8 cm.

De deskundige van die site vond het een hondenspoor, maar wij denken beter te weten. Je kunt er duidelijk een kruis door tekenen, en de nagels en kussentjes wijzen ook op een wolf (afbeelding van internet):

Bovendien zijn hier in de buurt gewoon niet zulke grote honden. Het kan best een wolf op doortocht zijn geweest, op die bijeenkomst zagen we dat die dieren soms enorme afstanden afleggen. Ik moet zeggen dat ik dat spoor behoorlijk verontrustend zou vinden als wij nog een jong veulen hadden lopen, maar ik denk dat HiRise inmiddels zijn mannetje wel zou staan, zeker geholpen door de anderen. Hij meet nu 150 cm en is nergens bang voor. Zodra hij Nero en Océ ziet, jaagt hij ze achterna. Die wolf mag wel oppassen.

En dan nog iets. Opeens dook hier een yak op, na al die jaren stilte. Gaat dat zien!