Ik had mij in het hoofd gezet dat de slaapkamer ook moest. Die is al gedaan, merkte R op, en wel helemaal in het begin. Dat is waar. Om te voorkomen dat we depressief zouden worden door slapen tussen slordig bruingeel behang is de slaapkamer door R in een halve dag snel wit geverfd, als eerste, nog voor we verhuisden. Een reddingsactie. Preemptive strijken. Basic wit.

Dat was toen. Inmiddels hebben we op het plafond na elke vierkante meter in het huisje geverfd, en ik ben er erg tevreden over. Het is nu niet meer een huisje om even te bivakkeren, het is ons huisje geworden waar we echt kunnen wonen tot het nieuwe huis klaar is.

Alleen de slaapkamer. Die was wel erg basic wit. Beetje armetierig eigenlijk, vergeleken bij de rest, beetje een stiefkindje. Kale boel. En dat terwijl er nog mooie verf van de woonkamer over was en ik inmiddels een Plan had bedacht hoe ik die ruimte in een warme en prettige en rustgevende slaapkamer kon veranderen.

Nou ja. Als ik vanmorgen op tijd was begonnen, was het nu klaar geweest. Weliswaar was de verf halverwege op, maar dan had R nog snel nieuwe kunnen gaan halen voordat de winkel dichtging. Maar nu niet.

Het is de schuld van internet. Je zet die pc éven aan, logje lezen hier, krant inkijken daar, en voor je het weet is het twaalf uur. Etenstijd, en daarna is er nog maar vier uur daglicht.

Dus morgen geen logje en geen kranten. O ja toch wel, want de verf is op en de winkels zijn dicht.