Dit jaar plaatsten we de vogelvoerhuisjes niet meer voor het keukenraam en het woonkamerraam. Het was vorig jaar wel leuk voor ons om naar de af en aan vliegende mezen te kijken maar er is daar veel te veel bodembegroeiing. Nero en Océ verstopten zich standaard onder de siergrassen en zodra er dan een vogel op de grond gevallen zaadjes oppikte, was het tsjakkaaa.

Dus nu staat er een huisje midden in het gazon aan de voorkant, dat is zonder meer veilig, en het andere pal naast de weilandomheining. De paarden hebben er een keer aan gesnuffeld maar het interesseert ze verder niet. Dus dat was oké.

Tot vandaag. Vanmiddag betrapte ik Océ met een gejat netje noten en zaadjes dat ze had weten open te scheuren. Ze houdt wel van graan, we zien haar dikwijls restjes eten in de boxen als de paarden gemorst hebben, en over die keer dat ze zich te buiten ging aan de roomwafels die E had meegebracht, zullen we het maar niet hebben.

Even later scoorde R dit heterdaadje. Océ vat het begrip 'vogel-voer-huisje' anders op dan wij het bedoeld hadden. Dit is duidelijk toch niet zo'n geschikte plek.

Nero heeft weer andere voorkeuren, maar niet minder raar. Gisteren had ik knoflook gesnipperd en omdat die extra sterk was, het halve huis rook ernaar, in een plastic doosje gedaan en omdat dat ook niet afdoende was, daar nog een ander, hermetisch doosje omheen. En het even buiten de keukendeur op het terras gezet. Ziezo. Maar toen ik wilde gaan koken was het doosje weg. Hè?!? R was de enig mogelijke verdachte maar hij ontkende. En terecht. Een uur later vond ik het doosje een paar meter verder tussen de struiken, nog dicht maar wel met duidelijke gaatjes, gemaakt door slagtanden. De zwarte rover had geprobeerd toe te slaan. De dag ervoor had hij ook al belangstelling gehad voor het compostemmertje toen ik daar de knoflookschilletjes in had gedeponeerd.

Ze krijgen allebei echt genoeg kattenbrokjes. Het is duidelijk dat wij een raar stelletje eters hebben.

Mist en regen en zwaar bewolkt, dat levert niet veel loginspiratie op. Toch was er zondag wel wat te beleven in de roundpen.

Ristelend dekzeil, paraplugezwaai en een reis-om-de-wereld, Kir vond het allemaal normaal. En tot onze verrassing Titan ook. Vroeger was een dekzeil al bedreigend voor hem als het op de grond lag maar nu kon R het gewoon over Titans hoofd draperen zonder dat hij een oor bewoog. Zadelloos, bitloos, en met de nekring, dat was voor Kir de eerste keer wel wennen.

Zaterdag gingen we eens met Harissa langs de hindernissen in de crossbaan. De wipwap hadden we eigenlijk nooit geoefend maar het ging goed, aan de hand, zowel vanaf de lage als de hoge kant. Volgende keer bereden.

Kir liet nog even zien hoe het ook kon. Ze klom erop, ging dwars in het midden staan, precies over het kantelpunt heen, en liet de wipwap op en neer wiebelen terwijl ze uitkeek over het dorp. Heel jammer dat we dat niet op een filmpje hebben vastgeled.

Het is een bijzonder dier, dat is het.

Wat doen we op zo'n dag dat het aldoor regent en we voornamelijk binnen blijven. Lezen, breien, koken, bakken. Dat is genoeglijk, mits de regen niet dagen- en dagenlang aanhoudt.

Van de zomer was het omgekeerde het geval, wat eigenlijk op hetzelfde neerkwam. Dag in dag uit, week in week uit veel te zonnig en heet om buiten wat dan ook te kunnen doen. Dus wat deed ik toen dan, binnen. Ongeveer hetzelfde, en ik had wat restjes wol en tijd om na te denken wat ik daarmee kon aanvangen.

'Wat brei je daar nu?' vroeg R. 'De omgeving', zei ik.

Realistisch. Alles staat er op. De Vierre stroomt voorbij tussen de heuvels, links onder, en de weilanden om het huis hebben die uitgedroogde tint van verdord gras. Het huis (mét carport), en de paarden, Titan even in de crossbaan anders valt hij niet op in de gele weilanden en de anderen in het zwembadveld. De heuvels verlopen als schaduwen in de verte, en er zijn wat wolkjes maar daar valt geen regen uit. Ik had zo'n hekel aan de zon dat die er niet op staat. Ik had trouwens ook geen gele wol.

Voilà. Hij is al klaar sinds augustus, maar ik was vergeten er een weblogfoto van te maken.

Vanmiddag haalden we in een beetje een opwelling de eerste lading hooi van het seizoen. Als ik beter had nagedacht had ik iets anders aangetrokken en zaten mijn wollen trui en sokken nu niet vol hooisprietjes.

Maar het was wel ongeveer tijd om eens aan hooi voeren te gaan denken en het bleek een goedgekozen moment om een karretje vol te halen want vlak nadat we weer thuis waren, viel er een flinke bui.

De grote schuur zit helemaal volgepakt met ons hooi en dat van Olivier en er staat een ladder tegen de stapel, wel een metalen in plaats van de oude houten hoge ladder van voorgaande jaren, die ik nogal wankel vond.

We maken eerst het hooi van vorig jaar op en dat ligt helemaal achteraan dus het was even werk om de balen tevoorschijn te tillen, naar voren te dragen en naar beneden te gooien, maar ik vind de eerste lading hooi van het seizoen altijd een feestelijke mijlpaal.

Elk jaar weer. Dit doen we nu al tien jaar, steeds met veel plezier. Ik vergat deze keer een foto te maken maar dat geeft niet want op deze, uit 2012, is de situatie precies hetzelfde. Alleen was ik toen nog blond. En ik had een verstandig, glad jasje aan.

Niet vergeten vast te leggen: maandagochtend haalde R een ton kalk bij Aliments Talbot om uit te rijden aan de overkant, om verzuring van de bodem tegen te gaan. We hadden vantevoren plannetjes gemaakt hoe dat karwei kon worden aangepakt, vooral omdat die kalk geleverd wordt in zakken van 50 kg en de vraag was hoe mijn gerepareerde sleutelbeen het tillen daarvan en in de strooier storten zou opvatten. Maar joechei! Deze keer bleken er ook zakken van 25 kg te zijn. Peuleschil. Het vullen en uitrijden nam geen twee uur in beslag, en na schoonspuiten van de strooier en de trekker zaten we om half vier alweer rustig aan de thee met cake. Gedane arbeid.

Nu regent de kalk volgens plan de grond in, en zodra er weer een paar dagen droog weer voorspeld wordt, is het ruïneveld aan de beurt.

Vanmiddag maakten we een herfstritje met zijn vieren, HiRise was ook mee. Stappen en stevig doordraven, voor een galopje was de bodem een beetje te modderig. De beekjes en de Vierre zijn weer aardig vol. Wisselvallig weer, maar er vielen maar een paar drupjes.

Wat deden I+R op deze heuglijke dag? Katten en paarden voeren. Het aanrecht schoonmaken en de vloer vegen. R maakte een wandelingetje met HiRise waarbij ze een loslopende koe en vier personen tegenkwamen. De terrasmeubels naar binnen dragen, net voordat het ging regenen. We aten linzensoep van gisteren en broccolistamppot met kaas. Genoeglijk samen, doen waar we zin in hadden.

Net wat we zestien jaar geleden ook al deden.

En opeens is het twee dagen heel mooi herfstweer. Een klein beetje nachtvorst, een beetje ochtendnevel en dan de hele dag zon. Enerzijds natuurlijk fijn, maar anderzijds was er gisteren en vandaag ook jacht en ik gun de jagers eigenlijk altijd dat ze doornat regenen. Ontberingen, verkoudheid, klamme kille jassen, beslagen brilleglazen, die verdienen ze. Maar het weer luistert niet altijd naar mij.

Aan de pluskant kwamen er weer vele duizenden kraanvogels over, deze keer tamelijk laagvliegend. En de maan was bijna de hele dag te zien, boven de eiken.

De paarden kregen er het laatste stukje ruïneveld bij, dat stond ze wel aan. We hebben het lang volgehouden, tot zover in november, met alleen gras. Binnenkort voor het eerst hooi halen.

Dagen van regen en wind. Dat komt goed uit, de waterwerken waren op tijd klaar en ik heb bij het schoonschrobben van de containers blijkbaar te veel van mijn knieën gevergd want ik loop sindsdien nogal te kreupelen, dus kalm aan maar even, en als het buiten toch steeds nat is en onbehaaglijk, is het gemakkelijk stilzitten. Iedereen zoekt dan de bij de diersoort passende beschutting op.

Océ in haar piepschuimen hooikist, die goed isoleert. Nero slaapt in het hooi en eet zijn brokjes onder de luifel.

I+R vermaken zich binnen bij de kachel, achter de pc en in de keuken. Hummus, dukkah, tomatensaus, diverse broccolipickles, cake, appeltaart, groenekool voor in de diepvries, het zelfmaakfabriekje draait goed. Ook verpotten we de Benjamin en de palm, zo kunnen ze er weer een tijd tegen.

Minder leuk was de jacht, zaterdag. Komt er eindelijk eens een hert in de sparrenplantage achter de crossbaan, een imposant beest met groot gewei, schieten ze het neer waar we bij staan. Dieptriest. Wat zijn dat voor lui, die daar een 'sport' van maken. Bah. De paarden waren er ook van onder de indruk en moesten tot en met zondag bijkomen voordat ze weer rustig in hun boxen konden eten.

's Nachts is het momenteel nog donkerder dan gewoonlijk. In bijna alle Waalse gemeenten gaan de straatlantarens uit na middernacht. Energiebesparing. Voor het verkeer in de straat maakt het geen verschil want dat is er niet. Voor de sterrenhemel straks wel, die is zonder de verlichting van onze ene straatlantaren waarschijnlijk nog prachtiger, alleen niet nu want het is steeds zwaarbewolkt. Maar dat komt vanzelf in orde als het gaat vriezen.

* UPDATE * Een welingelichte kring berichtte ons dat het hert der jacht ontkomen is. Een ander dier was de klos. Eind goed niet helemaal al goed, maar voor het hert wel dus.

Donderdag een mooi herfstritje met K en V, waarbij hun paarden zoals gewoonlijk meer bezweet raakten dan Titan en Harissa. Warm weer en wintervacht, maar onze beestjes zijn goed in vorm. Nog even in de Semois, 's middags kaas eten bij hun met de traditionele pavlova toe. Vrijdag en zaterdag deden we ook niet al te veel, alleen een boswandeling met Justine met Kir en haar nichtje.

Zondag zou R naar Nederland voor een verjaardagsfeestje maar het werd uitgesteld wegens covid. Thuis aan het werk dan, voor het watercontainerrenovatieproject. De verrotte houten balken, nog van het dak van het oude huisje, waar de containers op rusten, zijn aan vervanging toe, en de overlopen kunnen het water niet goed verwerken als de tanks vol zijn en het heel hard regent.

We hesen de containers van hun sokkel. Acht jaar bladbezinksel eruit, bagger. Ik peuterde de vellen los, waarbij ik zelf ook niet schoon bleef. De paarden keken af en toe mee, maar staken geen poot uit. Ze gaan ervan uit dat alles wat wij doen, in hun belang is. Terecht natuurlijk ook.

Intussen verplaatste R twee funderingsstenen van naar schatting 90 kilo per stuk, groef ze opnieuw in en bouwde de nieuwe vlonders op. Hij legde nieuwe afvoerpijpen aan en sloot ze aan op het systeem, en monteerde alle regen-, overloop- en afvoerpijpen. We zetten de schone containers op hun nieuwe basis en het zag er patent uit. Op een enkel buisje na is het werk klaar. Ik vergat een foto te maken maar dat komt nog wel, die containers staan daar nog jaren.

We hadden er fris herfstweer bij en de hele dag door vlogen er onnoemelijk grote groepen kraanvogels over, groegroegroe, zo veel als we nog nooit eerder gezien hebben.

En vanavond gaat het regenen. Dat komt goed uit. We zijn er klaar voor.

Ik zal eens opsommen. Zondag en maandag gewandeld met paarden en kleinkinderen in het bos, en een paar drafjes in de roundpen. R deed nog een galoprondje met HiRise. Verder spelletjes, eten, kleuren, vertellen.

Dinsdag logeerwas-na-was-na-was en achterstallige huisschoonmaak, inclusief lieveheerbeestjesvangen. Eindelijk eens een insect dat niet zoemt bijt steekt of ziekmaakt, maar het zijn er momenteel zo veel dat we er toch af en toe een paar honderd het huis uit moeten zetten. Natuurlijk kruipen ze allemaal tegelijk in het allerhoogste moeilijkst bereikbare hoekje van het bovenraam, zodat de ladder eraan te pas moet komen. Ze willen overwinteren in elk kiertje van elk kozijn, kruipen rond over het wasgoed aan de lijn en kriebelen in je nek.

Woensdag weekboodschappen, het overgebleven schoonmaakwerk afgemaakt, waaronder de douche en het bad waar ik altijd zo'n hekel aan heb, en de garage uitgedweild. Blad geveegd op de entreetrap. 's Middags haalde R de klepelmaaier en meteen erna de sleep over het weiland aan de overkant, en spoot en borstelde de gebruikte gereedschappen schoon. Ik verwijderde nog maar weer eens een kruiwagen eikels van het roundpenterrasje, vooral veel blad nu ook, maar er hangt nog veel meer. Tevens alle boxen uitgeveegd.

Eten voorbereid (tray bake met ricotta), katten en paarden gevoerd, en onderwijl verplaatste R in het ruïneveld de draad om de paarden er weer een stukje gras bij te geven. Het gaat nu hard, vorige keer was maar twee dagen geleden, maar we mopperen niet. Het is tenslotte al eind oktober. Dan eten, journaal, logje.

Morgen donderdag alweer. Rustdag, dan gaan we een eind paardrijden met K en V.