Ik weet niet wat er eigenlijk aan is, aan een update over mijn haar. Het is toch veel interessanter hoe het met ons hooi gaat? Maar goed, ik heb het nu eenmaal toegezegd.

Dat betekent een paar maanden inhalen, ik weet niet meer van wanneer de vorige update dateert, maar dat moet geweest zijn in de tijd dat I+R nog geciviliseerd waren, vóór de emigratie. Sindsdien heeft de grote verwildering toegeslagen. De kapper is hier nogal ver weg, en iemand die al haar tijd met zaag en takkenschaar in de bosrand doorbrengt, vindt een verantwoord kapsel gewoon niet zo belángrijk.

Zodoende ontwikkelde ik na een paar maanden een authentieke Jeroen Pauw. Alleen dan niet door een team visagistes in model gebracht.

Daarna werd het meer een Duisenberg. Haar groeit maar door hè, als je het niet tegenhoudt.

Om niet met een Einstein te eindigen, ging ik vrijdag toch maar naar de kapster. Die knipte mij goed. Niet te lang, niet te kort. Vakwerk.

Ziehier wat daarvan terechtkomt na drie uur paardrijden, met helm, en daarna thuis het weiland inspecteren.

Precies. Hooi.

Juist. En zo is het toch nog een interessant logje geworden.