Even for the record: ik wil niet opscheppen, maar mijn voorspelling van 17 maart kwam al uit op de 18e.

Verder was het een zaterdag vol primeurs. 's Ochtends bezochten we de manege te Moyen en bespraken de lesmogelijkheden met meneer Goffinet. Het is handig dat bijna iedereen in deze regio Goffinet heet, dat is makkelijk onthouden. Daarna bikten we weer een stuk buitentrap schoon, en 's avonds was in het dorp Grand Feu. Dat lijkt op het Buergbrennen in Trintange, maar er zijn ook verschillen.

Vanaf het dorpsplein loopt men in optocht met fakkels naar het veld waar de brand zal zijn. Niet zoals in Luxemburg, waar iedereen zo dicht mogelijk naar de Buerg toerijdt met de auto.
Er doen veel meer kinderen mee en die zijn geschminkt en verkleed als spookjes.
De oudere jongeren zijn ook verkleed. We zagen een Romeinse soldaat, enkele olifanten, Darth Vader en een roze konijn. Zij staken met hun fakkels het vuur aan. Er was dus geen loterij om een Buergdamm en -Här aan te wijzen.
Er was in geen velden of wegen een brandweerman te bekennen.
Iedereen sprak Frans.
Er was vuurwerk en er werd gehoornblazerd.
Geen Sauerkraut met Thüringer maar crêpes en uiensoep. Wel Glühwein, maar die heet hier natuurlijk vin chaud.
In plaats van bijna iedereen, kenden we maar drie personen. Volgend jaar zullen dat er meer zijn, maar dit dorp heeft wel drie keer zoveel inwoners als het vorige, namelijk 374 (met ons erbij), dus dat gaat iets langer duren. Dat wij nieuw zijn weet nu iedereen want onze foto stond in het gemeentekrantje, bij de receptie voor nieuwe inwoners.

Het grootste verschil is dat de Buerg geen kruis is maar een toren. Een stevige toren van 25 meter hoog, gemaakt van dennenstammen. In een bosbouwersregio mist men een, twee dennetjes niet. Het fikte gesmeerd en na ongeveer een uur stortte hij in. Er stond een extra grote volle maan aan de hemel en de temperatuur lag om het vriespunt.

Na afloop ging iedereen te voet huiswaarts, ook I+R.