Ons leven is vol primeurs, blijkt wel. De grootste en persoonlijkste primeur van de dag is natuurlijk HiRise' eerste galopje onder De Man. Het duurde maar vijf galopsprongen en hij galoppeerde aan in de verkeerde galop (voor kenners), maar dat is in dit stadium nog helemaal niet belangrijk. Verder draafde het tweetal keurig aan de teugel in de rijbak, het zand was mul en de ruiter was wat onwennig, maar dat gaat wel over. HiRise is nu eenmaal niet volleerd, Titan juist wel en hij is in elk geval een stuk groter, wat beugellengte scheelt.

Als tweede bescheiden primeurtje heeft oma ook een rondje met hem gestapt. Tot nu toe was ik dat niet van plan en ik was er ook niet op gekleed, maar zien rijden doet rijden. Het voelde genoeglijk.

Minder feestelijk maar ook niet eerder vertoond is dat er een vleermuisje klem zit in de screen. Tot nu toe hebben we ongewenste vleermuizen daar met wat aandringen wel weggekregen, maar een klauwtje zit klem en we kunnen er niet bij. Zo zielig, hij wil er wel uit maar hij kan niet. We doen vanavond nog één poging maar daarna weten we het echt niet meer.

Verder vervingen we het roestbruin geworden schrikdraad aan de overkant door nieuw wit. Het heeft het twaalf jaar volgehouden. Tijdens het werk werden we schaapachtig aangestaard door de schapen, en opgewonden door de paarden. Ze hadden het zeer snel door, je zag ze denken 'ha, ze zijn iets aan het doen met draad, nieuw gras! Wanneer mogen we erin?' Sorry jongens, niet dit jaar.

En tot slot zijn gisteren en vandaag de eerste kerstbomen aan de overkant geoogst. Al op 8 november, die moeten het dus twee maanden volhouden en dan gaan ze op de brandstapel. Het zijn wel degelijk bomen voor Ikea, ze kregen intussen allemaal een wit labeltje.

Vleermuis update: Eind goed al goed. Hij heeft zich blijkbaar los weten te werken en is gevlogen. Een pak van ons hart.