Nu had ik mij echt voorgenomen om regelmatiger te loggen. Je vergeet anders wat er gebeurd is of in elk geval wanneer precies, zonder dat je het later kan opzoeken. Maar niettemin is het ongemerkt toch weer vrijdag geworden. Inhalen maar, want het is allemaal zo belangwekkend wat hier voorbij komt. Of zelfs aan de deur.

Zaterdagmiddag bijvoorbeeld. De voordeurbel. Dat is opmerkelijk, want meestal horen we vantevoren een auto stoppen, en de jehova's getuigen, die te voet kwamen, hebben ons al jaren geleden opgegeven.

Wel, er stond een klein rond bruin mannetje met een wollen muts op en een brandend sjekkie in de hand tegen de muur geleund, plus een even bruin jongedametje met een enorme frons. Of ik hem herkende, vroeg het mannetje. En of 'monsieur' er nog steeds was. Niet echt een vertrouwenwekkend openingsbod, alles bij elkaar. Was dit wel helemaal pluis?

Maar, niks aan de hand. Nee, ik had hem niet herkend, maar het bleek een van de gemeentewerkers te zijn die een half jaar geleden met veel gegraaf en gezoek hebben gezorgd dat we weer een behoorlijke waterdruk kregen en na afloop alles weer zo keurig en snel in orde hebben gemaakt. En het dametje met de frons was zijn dochter, die weleens helpt als er veel werk is.

Hij doet ook tuinwerk op zijn vrije dagen en wilde afspreken of en wanneer hij enkele van onze uit de hand gelopen bomen zou komen omzagen. Daar hadden we het inderdaad met hem over gehad in maart. Vooral de wilg die met zijn takken aan alle kanten om de elektriciteitskabel heen groeit, en de berk, die anders een keer gaat omwaaien. En de zwakke populier aan de overkant die het weiland probeert te koloniseren met zijn wortelstokken. Prima. Hij komt zodra al het blad eraf is, met zijn eigen gereedschap. Afgesproken.

En gisteren was het Olivier die aanbelde. Dat was ook nog nooit gebeurd, als hij komt is het met de tractor, die we al van verre horen aankomen, of hij rijdt met iemand mee en dan komt hij achterom aan de keukendeur. En alsof het nog niet ongewoon genoeg was, had hij een doosje bonbons voor ons bij zich.

Goed, die waren afkomstig van Maéva als bedankje dat Fred haar paard bij ons kan komen beslaan (waar wij helemaal geen bedankje voor hoeven maar ze zijn wel heel lekker), maar dat Olivier ze aan de voordeur kwam overhandigen is toch logwaardig.

Van Sunshine kregen we zaterdag twee liter appelsap van haar eigen boom, 250 kg had ze geoogst, het is een goed appeljaar. Ik ben niet dol op appelsap, maar om de twee liter op te krijgen drinken we dat nu bij het ontbijt in plaats van sinaasappelsap.

Verder is dit stadium van de herfstkleuren het vastleggen waard. En dat we geen stormschade hebben behalve een paar takken van de dode beuk in de crossbaan.

En dat ik vandaag de koelkast en vriezer heb ontdooid, dat is ook erg vermeldenswaard.