In het kader van never a dull moment en tegelijkertijd 'verstild herfstvermaak' waren we getuige van een stand-off tussen buurkat Tsuki en HiRise. HiRise heeft als hobby 'achter Nero aanjagen' en Nero als favoriete bezigheid 'HiRise ontwijken maar met maximaal 2 mm veiligheidsmarge'. Voor een kat is gezichtsverlies de enige te vermijden nederlaag, terwijl HiRise alles in het leven ziet als potentiële fun. Ook Tsuki is in principe gewoon helemaal nergens bang voor en wandelt bij wijze van tijdverdrijf dikwijls bovenlangs onze hele houten omheining, blijkbaar zonder ooit de 10kV draad te raken. Tot zover de dramatis personae. Dan nu het geluidloze Kabuki-theater dat zich afspeelde tijdens onze lunch, zodat wij het in alle rust vanaf de bank konden volgen.

Tsuki zat heel stil op een omheiningpaal, het enige dat bewoog was zijn staart, die onophoudelijk heen en weer zwiepte. Dat begon HiRise, die daar vlakbij liep te grazen, te intrigeren. Om te beginnen staarde hij langdurig maar onbeweeglijk naar die zwiepende staart, helemaal in overeenstemming met de etiquette bij een katten-stand-off. Vooruit, toch een pasje naar voren. Of twee. Drie. Tsuki hield zijn onbeweeglijke maar staatzwiepende houding stug vol, eveneens volgens de kattenetiquette. HiRise nam nog een stapje. Ze stonden bijna neus aan neus. Het enige dat tussen hen in stond was de stroomdraad. Dit werd wel erg spannend. Wie het eerst beweegt, verliest.

Snel, mijn foon, een foto! Natuurlijk lag die niet binnen handbereik en net op dat moment kwam er beweging. Ik kon alleen nog het moment vastleggen dat Tsuki alweer drie palen verder was, zij het wel volgens de regels, dus tergend langzaam en met een gezicht alsof hij het allemaal te saai vond worden en dus maar eens een stukje verderop ging kijken. Helemaal rielekst-weet-je. Paard? Welk paard? Zo was het niet interessant meer, dus HiRise stak weer gewoon zijn neus in het gras.

Pfoepoeh. Ook in huis viel de spanning van ons af. Bloedvergieten was voorkomen, we konden verder met ons leven.