Daar was het dan, in één klap: het voorjaarsgevoel. Terrasjesweer. Wel met jas aan, maar met een flink aantal bonuspunten. Ten eerste Océ, die precies weet wat haar te doen staat als het zover is. Ten tweede paarden die af en toe een vrolijk galopje trekken. Ten derde buizerds met hun kiiieeeuw kiiieeeuw, een specht met zijn tiktiktiktiktok, vannacht een uil, en nu kraanvogels per groepen van een paar duizend, die hier rondjes draaien voor de thermiek. Groegroe groegroe.

En ook in één klap: de sneeuwklokjes zijn boven de grond gekomen nu ze de kans hadden. Duidelijk later dan voorgaande jaren, doordat het maar bleef vriezen, maar nu: paf!

R snoeide de haag al aan de dorpskant, en als het weer nog even zo blijft, komt de ruïnekant ook aan de beurt. We praten alweer over mest uitrijden, dat is dan wel weer minder.