logo
 

Steeds een stukje verder

Toujours un peu plus loin. Zondag was mijn plan om op Harissa te klimmen zodat we een mooie foto konden maken voor aanstaande maandag, op controle bij de chirurg, zodat die kan zien in welk stadium de revalidatie zich bevindt. Het opstijgen had ik binnen al geoefend met het muurtje in de woonkamer om te zien of het rechterbeen over de paardenrug zou gaan. We deden niet meer dan een paar passen in stap, het ging om de foto en die was zo gemaakt Dat is wel degelijk mijn rechterknie met een stuk metaal erin, maar je ziet er niets van.

Het voelde fijn aan op Harissa's rug, en het was erg goed voor het moreel. Het gevoel van bejaard-zijn kan vanaf nu weer voor een paar jaar de kast in.

backon

Harissa was wel verbaasd dat ze na drie kwartier poetsen en vijf minuten in de roundpen alweer werd afgezadeld, maar ze begreep dat iemand die nog een beetje kreupel is niet meteen een urenlange buitenrit gaat maken. Bovendien liet de zon het na een paar minuten alweer afweten en het was bar koud.

wegberk

Intussen ging R met de kettingzaag een oude berk te lijf die nog in de haag in de weg stond. R vertoont ook nog geen enkel teken van bejaardheid, dus vooralsnog gaan we een poos zo door. Volgende activiteit: blokken kloven en stapelen (wij samen), haardhout voor de toekomst.

Nog een mijlpaal vandaag: ik kan weer zelf autorijden. Dat scheelt stukken in tijd, nu R mij niet meer naar Izel (fysio) hoeft te transporteren, terug naar huis om de paarden te voeren, en daarna snel weer naar Izel om me op te halen.

reageer ook (3)

En waar is de rest? Hier en in het archief

design © 2025 - powered by InR