Als ik nu niet snel wat log, is alles zo weer verdwenen in deze periode van drukte met specialisten, niet en wel behulpzame apotheken, medicijnengeregel, van alles wat komt kijken bij de voorbereiding van De Operatie. Niks wereldschokkends, maar hee. Dit is een life log, voor mij is het belangrijk.

Na de vorst (-6°) waren er twee dagen met voorjaarsweer en ziedaar: knaasjes. Vriezen die pestbeestjes nu nooit eens dood? Nee, want vandaag was het +6° en zodra de zon er een klein beetje door kwam, hup, jeuk, precies onder de rand van de warme wintermuts. Ze weten me te vinden. Grrr.

En na één dag regen, en niet eens veel (9mm), was er weer overal modder. Zonder de nieuwe verharding stonden de paarden nu alweer tot hun enkels in de prut en moesten wij maar zien hoe we de hooikruiwagen door de bagger drukten. Een echte verbetering.

Tussendoor vervingen we al het draad in het achterveld en langs de grijze paaltjes bij de roundpen. Zo. Nu kan alles er weer twaalf jaar tegen.

Als laatste beetje tuinwerk het kattekruid afgeknipt, en wat werk in huis betreft was er toch een soort mijlpaal: de ficus benjamin ontmanteld en in de bramen geworpen. De laatste twee jaar was het eigenlijk een sneue treurbenjamin, maar we hebben het lang aangekeken want het was een stek van een stek van een stek van R's grote kantoorplant in 1994, als het ware een achterkleinkind dat al die jaren tot de familie heeft behoord. Maar nu was het toch zijn tijd. Er staat nog een heel klein stekje van, dus wieweet. Vertroetelen maar.

We kregen een ingeving die effectief bleek. Er hing weer eens een vleermuis aan de screen, en deze keer beschenen we hem met een fel zaklampje, wat hij vervelend vond, en bespoten hem met een straaltje water uit de plantenspuit, wat de druppel was die zijn emmertje deed overlopen. Hij smeerde hem stante pede. Gelukkig maar, het werkte veel sneller dan het getik met het latje en zo raakte hij niet beschadigd.

Het is de tijd dat de schoolkinderen geld willen verdienen voor hun schoolreis volgend jaar. Maéva kwam met porties vegetarische lasagna, die wij zelf opeten, en Justine met zes zakken sinterklaassnoep. We testten een zak totaal onverantwoorde suikers, kleur- en smaakstoffen, en de rest delen we uit aan brave kinderen, zodat zij vanzelf minder braaf worden.

En tot slot het interessante nieuws. Vrijdag en vanochtend waren de galoprondjes alweer stukken beter dan de vorige keer. Paard én ruiter zijn zienderogen vooruitgegaan. Tijd voor de buitenrit, aanstaande vrijdag, en volgende week nemen we hem mee naar huis.