Een week is voorbij geflitst, de tijd lijkt nog sneller te gaan dan gewoonlijk door onze maandagse bezoekjes aan HiRise in Frankrijk. Het is leuk om hem uit zijn 'parc' te halen en een eind met hem te gaan wandelen, en we worden bijgepraat over zijn vorderingen. Nu is het weer zondag en morgen gaan we dus alweer.

Het is niet dat er in de tussentijd niets te beleven was. Zaterdag (de 14e) nam R Harissa mee voor een rit naar de Semois met Sunshine en twee Brusselse ruiters. Opmerkelijk: een van de twee had nog nooit een laarzenknecht gezien (!?, toch een van de normaalste voorwerpen in elke paardenomgeving, 'o wat handig, zo eentje wil ik ook'. Tja). Bij de start had ze zo weinig zelfvertrouwen en vertrouwen in haar driejarige quartertje dat ze bijna niet was meegegaan, maar alles ging heel goed. Positieve ervaringen. R leerde onderweg ook weer wat op het gebied van verzameling en management van Harissa. Met Sunshine erbij valt er voor iedereen wat te leren. Wat Harissa allang kan, is keurig staan wachten met het touw over haar rug tot de anderen zover zijn.

Zondag was de rit met Titan en Kir in Les Epioux gepland, maar doordat Justine niet kwam opdagen (lekke band en geen netwerk) liep dat uit op een rit met Snow en Diego, en F met Radjah, een nieuwe kennis die er zaterdag (de 21e) ook weer bij was vanuit Martué. Deze keer was Kir wel mee, drie keer de Semois over en vanwege verwarrende bewegwijzering deden ze 28 in plaats van 22 km. Na afloop waren de paarden best moe en bezweet (21°), behalve natuurlijk de Arabier.

Zelf maakte ik eindelijk ook weer eens een ritje met Harissa. R was te voet mee, hij gaat sowieso elke dag in het bos wandelen en zo loopt Harissa's tempo gegarandeerd niet te veel op. Voor herhaling vatbaar, maar een 'klein rondje' in stap is alles wat mijn knieën momenteel aankunnen.

Overige faits divers. Olivier is niet deze week zijn regain komen maaien maar komt volgende week. Goffinet kwam wel, hij maakte vier balen achter het ruïneveld en een in het strookje, twee dagen later 's ochtends ingepakt en meteen opgeladen. Efficiency daar.

Er werd een flinke strook bos geruimd aan weerszijden van de bosweg, en daar maakten we eindelijk kennis met 'La Christabel', van wie we Olivier al twaalf jaar horen zeggen dat zij (samen met ons en meneer D) de enige eerlijke dorpsgenoot is voor wie hij werk doet. Het is de bedoeling dat die strook gagnage wordt, de pallets voor de jacht staan al opgesteld.

Ook kwam de bostractor het pad dat wij 'het groene pad' noemen min of meer egaliseren. Het was al aardig begroeid geraakt en nu is het weer bruin, maar in elk geval zijn de ergste kuilen gladgestreken, ook al ter voorbereiding voor de jacht. We weten onderhand dat alles volgend jaar wel weer groen wordt.

De kerstbomen aan de overkant werden voorzien van gele labels en een enkele blauwe. Rijp voor de oogst. Geen Ikeabomen deze keer. De haag begint een beetje te verkleuren. Er zijn nog knaasjes en mestvliegen, maar het gaat richting herfst. Fijn voor ons en voor de paarden.