Maandag gingen we voor het eerst op bezoek bij ons prinsje. Hij zag er opgewekt uit, en ondanks alle nieuwe indrukken die hij had moeten verwerken kende hij ons gelukkig nog.

We namen hem mee uit wandelen door het Franse dorp. Ook daar waren nieuwe ervaringen, onverwachte geluiden, griezelige bordjes en vreemde geuren. Achter een schutting ging een hond tekeer. Een spoorwegovergang met Mannetjes en een wonderlijke machine. Hij vond het bijzonder maar stapte alles dapper tegemoet.

Wat werk betreft, meldde Marie-Laure dat HiRise de eerste paar keer erg schrok als zijn achterhand werd aangeraakt. Dat bevestigde mijn theorie dat HiRise hier thuis geprikt is door een beukenotenhulsje dat onder zijn zadeldekje terecht was gekomen, vandaar zijn vluchtreactie: help! ik word gestoken!

Inmiddels is zijn vertrouwen wel weer hersteld en kan er verder gewerkt worden. Volgende week zien we hem weer.