Okee. Het gaat beter, een heel stuk beter, maar met af en toe na-gezanik van dat virus. Opeens een dag lang een soortvan verkouden en daarna weer niet, snel buiten adem nog steeds. Maar er kan weer van alles en er moet ook van alles, zelfs in het gewone dagelijkse leven. Verder maar weer.

For the record knipte ik de spirea ver terug, zodat we de paarden weer in het ruïneveld kunnen zien lopen zonder in de weg staand struikgewas. We blijven dat wel het ruïneveld noemen ook al is de ruïne weg, net als het zwembadveld waar al >13 jaar geen zwembad meer staat.

De ruïne missen wij zelf niet, maar dat geldt niet voor Jodocus. Iedere dag moeten we terdege opletten als we de screens naar beneden doen, vooral de zuidkant maar ook de westkant, en ja hoor vanochtend aan allebei de kanten tegelijk (Jodocussen, Jodoci, Jodoces?) Die ten westen kregen we erachter vandaan, waarna de sukkel op de grond ging liggen bijkomen, en dat terwijl Nero belangstellend aan kwam lopen. Terwijl ik Nero wegduwde, wist ik Jodocus op een kartonnetje te schuiven (want mooi dat ik zo'n klein bijtertje niet met de hand ga oprapen), en hem in de kornoelje te deponeren. Later zagen we er een wegfladderen, maar welke van de twee? Best mogelijk dat nummer een nog in de koof zit tot het tijd wordt om rond te gaan vliegen. Dan gauw de screen omhoog. Onder de daklijst waren zijn vriendjes al na een paar dagen vertrokken wegens te warm, maar de screens zijn blijkbaar wel aantrekkelijk. Een oplossing hebben we er vooralsnog niet voor. Het is me wat.

Verder is het weer onwijs warm, maar met af en toe een stortbui blijft alles groener dan groen.

Maar goed. We loggen in elk geval weer.