Augustus heb ik altijd een fijne maand gevonden. Oktober is nog veel fijner, maar het is toch al een klein beetje een aankondiging van de herfst. Het is wel te warm, maar er is uitzicht op beter.

Tot nu toe is de zomer relatief mild geweest, met regelmatig regen en gelukkig niet maand na maand ondraaglijk heet en droog, zoals vorig jaar en daarvoor. Groeizaam weer.

We werkten aan de snoei van de dikke bramenslierten in de crossbaan en R sloeg het bijltje in enkele meidoorns. Meidoorn is leuk in het voorjaar maar die venijnige stekels willen we niet overal, het moet geen woekeren worden. Warm werk, pfff, maar het ergste zijn de irritante vliegen, knaasjes, dazen en andere insecten. Als je aan het werk bent, is er geen tijd om te kijken of het een bij is of een wesp die om je hoofd zoemt en in je oor probeert te kruipen. Als het echt te erg wordt, vluchten we naar binnen, al is het daar ook warm.

Omdat ik Nero een keer toen het veel regende, aantrof onder de auto, de enige plek waar het nog droog was, vatte ik het plan op om onder de carport een houten huisje voor hem te bouwen. Dan kan hij daar slapen en hoeft hij niet armzalig op zijn vier voetjes op de tegels te zitten. Het is wel waar dat hij ook in het hooischuurtje, het tractorschuurtje en in de boxen aan de overkant kan schuilen, maar hij wil dichtbij ons zijn, dat is het hem.

De vraag bij een kat is wel altijd, als je speciaal iets voor hem inricht: gaat hij er gebruik van maken? We kunnen beter eerst eens oefenen, met een kartonnen doos. Een houten huisje kan altijd later nog, als het hem bevalt. Kijk, Nero, hier is een oefenhuisje voor je. Kussentje, dekentje erin. En? Hij nam meteen zijn intrek. Nu het niet steeds regent, zien we hem daar niet, maar ik heb goede hoop dat hij het in het najaar wel zal waarderen. Tenslotte was Het Ventje destijds ook blij met zijn eigen studio.

Verder hebben we sinds de ruïne gevloerd is, vleermuizen onder de daklijst. We zien ze er niet invliegen, maar op de tegels eronder ligt sinds kort iedere dag een rijtje vleesmuizenpoepjes, net als vroeger bij het oude huisje. Tja, die beestjes moeten ergens blijven en aan een klein kiertje hebben ze genoeg. Als de zon schijnt, lijkt ons, worden ze wel gebraden daar onder die metalen rand. Ze moeten het zelf maar weten.

Ook is er in het hooischuurtje een keurig zwaluwnest gemetseld, met zo te zien drie jongen, en een rommelig roodstaartjesnest in Kirs box, ook met drie. Toen ze uitvlogen, hebben we er een gered door Nero en Océ in de sellerie op te sluiten tot na donker, hoe de andere twee het erafgebracht hebben, weten we niet. In elk geval vliegen er momenteel rond het huis een flink aantal zwaluwen, misschien dat die aan de overkant hebben genesteld. Goed zo jongens, zoveel mogelijk knaasjes eten met zijn allen. hoe meer hoe liever.

Tot slot trof R vanmiddag bij de voormalige ruïne wat familieleden van de eigenares, die paaltjes aan het plaatsen waren om toekomstige illegale vuilstorters te ontmoedigen. Misschien gaan ze er een off-grid tiny bouwen. Ze weten het nog niet zeker. We gaan het zien, of eigenlijk niet, want zoiets is van hieruit niet zichtbaar achter de helling.