De afgelopen week kwam er van alles voorbij. We hadden hoogwater, en vier dagen later alweer veel lagerwater.

De geplande rit van woensdag werd wegens hondenweer verschoven naar zaterdag, en toen het die ochtend nog steeds leek te gaan regenen, verschoven naar de middag, wat achteraf niet nodig was. Toen was het avontuurlijke idee om met zes paarden en vijf ruiters door een halve meter snelstromend water te klossen intussen geslonken tot een niet spectaculair evenement. Alle paarden, ook HiRise, vonden het maar tam, meer iets om de hoeven te koelen en lekker een slokje van te drinken.

Zondag viel de vorst met een klap in: -5° tot -7°, waardoor alle moddergaten, kuilen en bulten in het weiland in een nacht veranderden in keiharde kluiten, waarover de paarden en wijzelf alleen maar voorzichtig kunnen voorthobbelen. Ook konden we na drie maanden regen (zo voelde het in elk geval) eindelijk weer eens werkschoenen aan en de laarzen laten drogen, de modder eraf bikken en ze invetten.

Nu zien de vachten na grondig borstelen er weer mooi wollig uit en onze teddybeertjes blijven schoon. Vooral Harissa ziet eruit alsof ze bekleed is met donkerbruin fluweel. Geen sneeuw tot nu toe. 's Nachts zien we heel veel sterren.

Clement kwam een kar hooibaaltjes van vorig jaar laden voor zijn schapen. Er liggen er nu naar schatting nog 25 aan de overkant voor als er eens een bezoekend paard trek heeft, maar ons voordroog heeft zo'n uitstekend effect op Titan en droog hooi bracht hem direct weer aan het hoesten, dat wij dat toch niet meer gaan voeren, ook niet in de trailer. Er waren drie ingepakte balen met kleine gaatjes onderaan, maar dat heeft alleen heel plaatselijk wat nat dus bevroren hooi veroorzaakt en geen schimmelplekken.

Het wordt alweer een beetje later donker. Net als elk jaar rond deze tijd ja, maar de tijd gaat zo snel. Voor we het weten zitten we op het roundpenterrasje koffie te drinken bij de sneeuwklokjes, die nu nog niet eens boven de grond zijn.