Wat was er de afgelopen week ook alweer allemaal gaande. Een week is zo om. Om te beginnen werd het oktober en het lijkt eindelijk dan toch ietwat herfstig te worden, met frisse nachten, ochtendnevel en ontelbare spinnewebben en -draden.

Verder beleefden we Oliviers drama met zijn regain. Toen R na een paar dagen bij de ingepakte rollen in ons weiland ging kijken: oei, in bijna alle rollen zaten kleine gaatjes. Dat mag niet want als er lucht bij het hooi komt, gaat het schimmelen. Katten? Vogels? Volgens Olivier en andere lokale deskundigen moeten de schuldigen wasbeertjes zijn geweest. Wij hebben ze nooit gezien maar volgens de overbuurvrouw zitten er bij de ruïne een heel stel. De rollen waren te redden door er nog een laag plastic omheen te wikkelen. Terwijl de inpakker daarmee bezig was, dreigde er een de helling af te rollen, Olivier sprintte erheen om hem tegen te houden en tsjak! Kniebanden gescheurd. Ziekenhuis, gedoe, pech.

Als beetje verlaat verjaardagscadeau zochten we voor R een nieuwe helm uit. Mijlpaal. Met de vorige heeft hij elf jaar gedaan (zonder ooit op zijn hoofd te zijn gevallen). We gaan ervan uit dat hij van deze ook weer minstens elf jaar plezier zal hebben. Hij zit goed en staat hem goed.

Zondag had ik een overdosis gebouwen. We maakten in de Luxemburgse mijnstreek een mooie boswandeling van 12 km met C, mijn knieën konden het goed aan en ook later geen last gehad. Maar om er te komen, onderweg, wat een enorme hoop gebouwen, wegen, spoorwegen, mensen, winkels, en het zijn niet eens steden daar maar slechts halfverstedelijkte dorpen. Ik ben dat niet meer gewend.

Verder bespraken I+R de activiteiten voor oktober, en dat zijn er heel wat.