Dead or alive. Toen vorig jaar de screen aan de voorkant uit de rails was gelopen, kreeg R hem er met moeite weer in. Afgelopen week bleef dezelfde screen bovenaan steken. Gedoe. De lange ladder van achter de boxen tevoorschijn sjouwen en daar boven staan priegelen, geen fijn werk. Deze keer was het wel sneller voor elkaar. Er vielen twee dode vleermuizen uit, ze kruipen in de oprolkoof, worden geplet en verstoren zo het afrollen van de screen. Okee, ladder terug gesjouwd, klaar.

Een paar dagen later hing er een levend vleermuisje aan, onderaan, vlak bij de lat. Toen R hem met een stokje probeerde naar beneden te dirigeren, trachtte het beestje in de geleider in de zijkant te kruipen, een minuscuul gleufje. Maar toen we de screen een beetje omhoog en omlaag bewogen, vloog hij toch weg. Hopelijk vertelt hij zijn vriendjes dat het geen goed idee is om hier te overnachten, er is verder weinig tegen te beginnen want ze kruipen in de petieterigste kiertjes.

En er zijn weer teken, ik ving een dikke bij Océ, zelf voelde ik er een op mijn schouder kriebelen, en vanochtend kroop er een op de vloer. Binnen! Opgepast maar weer. De paarden hebben er daarentegen al maanden geen meer. Wel zijn er ontiegelijk veel knaasjes.

Verder bleek iemand een hond (?, in elk geval iets bruins met haar) te hebben begraven vlak langs ons uitrijpad achter de crossbaan, maar er zich met een Jantje-van-Leiden van af gemaakt. Kussens, deken en een speeltje meebegraven, maar veel te ondiep. Het lijk was weer opgegraven, waarschijnlijk door een vos. Stinken. Ontzettend goor. Zelf ben ik heel onheldhaftig geneigd om in zo'n geval gewoon zes maanden met een hele grote boog om die plek heen te rijden, we hebben nog andere uitrijmogelijkheden, tot de natuur zijn werk heeft gedaan door middel van vossen, wormen, kevers enzo. Maar R heeft zich nuttig gemaakt met opruimen, en dat met dit weer. Pfoe.

Nog twee dagen bloedhitte en dan onweer, zo is voorspeld. It had better be true, anders zwaait er wat.