Het is blauw, al een paar dagen. Fris met een koude oostenwind, -5° 's nachts. Net een schilderij, lijst er omheen, klaar.

Vetbolletjes, pindanetjes en zaad, vooral zonnebloempitten, daar weten de mezen goed raad mee, als ik per voerhuisje een halve beker verstrek, is het binnen een uur op. Drie soorten mezen, een roodborst, een merelstelletje en een enkele vink. Heel soms een ekster. De gele zaadjes laten ze liggen, als het er te veel worden, zwiep ik die in de bramen voor de veldmuizen. De vogels weten ons te vinden, en volgens het natuurprogramma van TV-Lux over vogelvoer doen we het goed.

Voor het natuurgebeuren hoeven we geen tv te kijken. Gisteren renden er vijf, zes vossen door het ruïneveld, er vlogen twee groepen kraanvogels hoog over en de sneeuwklokjes bij de roundpen steken hun eerste groene sprietjes omhoog. R kwam op zijn wandeling vanochtend een ree tegen en zondag zagen hij en Justine vijftien zwijnen oversteken.

Ik moet even kalmaan doen vanwege de injectie in mijn knie (artrose). Volgende week nog eentje. Beter wordt dat kraakbeen niet meer maar die gel van de huisarts houdt me op de been.

Toen ik terugreed na die afspraak was er een fantastische knalroodoranje zonsondergang over het silhouet van Florenville, en toen ik ons weggetje in reed, scheen bovendien de opkomende oranje volle maan door een van de raampjes van de ruïne.