En waar zijn mijn schaatsen? Nou, dat weet ik. Justine ging met haar klas schaatsen op de ijsbaan in Luxemburg. Ze had het nog nooit gedaan, en dat geldt ook voor een aantal klasgenoten. Het is hier niet zo populair, er is te weinig stilstaand open water en geen schaatscultuur. Sinds we hier wonen hebben we het zelf ook nooit meer gedaan. Zodoende kon Justine mooi mijn schaatsen meenemen. Nu zijn mijn kunstschaatsen wel, ahum, een beetje oud. Ik kreeg ze toen ik 13 was, maat 37, en omdat ik niet verder groeide kon ik de rest van mijn leven met dat stel schaatsen vooruit.

Het was haar niet meegevallen, logisch als je het nooit eerder hebt gedaan, maar toch beter dan degenen met huurschaatsen van de ijsbaan. Ik hoef ze niet terug, op onze leeftijd zijn valpartijen op keihard ijs niet handig, en het vriest trouwens ook gewoon veel te weinig. Als Justine er klaar mee is, kan ze ze aan een museum cadeau doen. Echte hudora's model Sjoukje Dijkstra uit de vorige eeuw, nog even en ze zijn interessant voor Tussen Kunst En Kitsch.

Omdat Titan de laatste tijd vaak hoest, maakte R zondag een ritje met Harissa (en Kir), dat gebeurt niet dikwijls. Zijn conclusie: fijn paard, ze gedroeg zich voorbeeldig. Daar heeft hij gelijk in, en knap is ze ook natuurlijk. Lekker wollig.

Vanochtend werd Titan's hoestdrank geleverd, morgen gaan we hem die voor het eerst toedienen. Het ruikt nogal sterk dus we zijn benieuwd hoe hij dat gaat opvatten.

Verder was het de hele dag mistig, wat meteen het einde is van de vorstperiode, en nu gaat het weer regenen bij 3°. De automatische drinkbak kon weer aangesloten, maar niet voor lang. Volgende week weer nachtvorst.