Genoeg hout voor de winter. Ik stapelde alle blokken behalve het allerlaatste hoopje, dat wederrechtelijk door R werd weggewerkt. Hij weet best dat hout stapelen mijn hobby is (na vegen) maar 'het was nog maar zo'n klein hoopje, dat heb ik even opgeruimd'. Hmpf. In elk geval komen we nu zeker warm genoeg de winter door.

Zaterdag brachten vier Pères Noel van de Club des Jeunes ons het traditionele bezoek-met-koekjes (voor ons) en -biertjes (voor hen). Deze keer was er een serieuze jager bij, die verstandig sprak over wildbeheer en reglementering zonder in de verdediging te gaan. Als het zo gaat, vallen wij niemand aan.

Omdat de zon verblindend naar binnen scheen, liet R even de screen zakken. Dat was al sinds de zomer niet meer gebeurd, en intussen bleek zich daarop een kluit overwinterende lieveheersbeestjes te hebben verzameld ter grootte van een uitgespreide hand. Allemaal bovenop elkaar gekropen, een massa van wel duizend. Even kijken naar de andere screens: net zo. Toen de zon ze op hun schildjes scheen, begonnen ze rond te kruipen en er vlogen er een paar weg. Als ze niet ergens anders een kier vinden, overleven ze de vrieskou niet. Het is 's nachts -7°.

R ging een eind wandelen door de mist. Hij zag geen mens en geen dier terwijl hij door de ritselende bevroren bladeren liep. Binnen maakte ik broccoli pickles, geroosterde spitskool met puree, en gevulde koeken. Na pakweg twintig jaar prutsen heb ik nu onderhand wel goede keukenspullen, onder andere scherpe messen en zo. Dat maakt het werk in de keuken genoeglijk.

En in de nieuwe pan (met zegeltjes van de Carrefour) komt het brood nog beter omhoog dan voorheen.