We maakten een fijne kalme rit met Titan en Harissa door het prachtig verkleurende bos. Geen wind, geen insecten, niet te veel zon, rustig herfstweer. Onderweg kwamen we twee buizerds, twee opvliegende duiven en twee Roemeense bosarbeiders tegen, en verder niemand. Het was overal mooi en heel stil.

Richting Burnéchamps klonken wel schoten, jacht, maar niet te dichtbij.

Thuis waren de overburen bezig om nieuwe weidepalen de grond in te drukken met de manitou. Dengdengdengdengdeng. Dat deed mij aan vroeger denken, opgegroeid in nieuwbouwwijken waar altijd wel ergens in de omgeving heipalen de grond in werden gejaagd.

De paarden vonden de geluiden eerst wel even spannend maar ze zagen al gauw in dat het ze niet aanging.