Tien dagen later is de herfst al goed opgeschoten. Het oranjeboompje van Océ heeft in één dag al zijn blad op de grond geworpen, de notenboom is druk aan het uitvallen en de haag verandert elke dag een beetje richting de kale wintertakken. Overal komen paddestoelen op.

Voordat we de paarden toegang tot het ruïneveld gaven, harkte ik het eikeltapijt in de doorgang bij elkaar. Vorig jaar bijna geen eikels, maar nu hebben die bomen de schade ingehaald. Ik denk niet dat het overdreven is te stellen dat ze niet een miljoen maar een miljard eikels laten vallen. Het is nog niet afgelopen maar het grootste deel is er nu wel uit, al heeft het niet eens veel gewaaid en al helemaal niet gestormd. Alleen in de doorgang verzamelde ik zeker 7 zoniet 8 kruiwagens, hup in de bosrand ermee. Harissa eet ze veel te graag en als we straks de draad naar achter verplaatsen, zetten we de strook onder de eiken af.

Er is genoeg gras in het ruïneveld, groengroengroengroen gras graas graas graas. Daar kunnen de paarden nog mee vooruit tot in november.

Het wordt onderhand tijd om te gaan denken aan kalk strooien.