Dag 4. Olivier bracht de petite botteleuse clandestien (ja, dan moeten ze de brug maar niet afsluiten) via de bosweg langs het beverbeekje, met Julie op de scooter erachteraan om te kijken of alles goed ging, het ging nét. De botteleuse deed het na de piepkleine ingreep door le Willy als de beste, ongekend gewoonweg. Geen enkele baal moest opnieuw en het schoot goed op, er was voldoende menskracht voor het stapelen en later voor het opladen op de kar. Alles bij een tempertuur van 35°, en nog nooit zo vroeg in het seizoen.

Dit keer waren het 230 balen, minder dan vorig jaar maar beter van kwaliteit, kurkdroog, en met het restant van vorig jaar en het hooi voor Kir erbij hebben we genoeg. Terug over het bosweggetje in twee ladingen, goed vastgesjord vanwege de hobbelige route. Tegen 23.45 uur, naar schatting, lagen onze baaltjes opgestapeld in de hooischuur. Traditiegetrouw ging Olivier daarna nog ergens laden van een ander veld. Harde werkers.

Nu deze jaarlijkse mijlpaal voorbij is, was het vandaag min of meer rustdag. Blauwe strikjes rapen, de hekken weer inhangen, R bracht de hooischudder terug met onze eigen trekker, ook al via de bosweg. De strimmer opgeborgen, de gaffel weer opgehangen voor een jaar, alle bezwete kleding in de was. Het is nog steeds 25-30° maar met frisse wind.

Voor vannacht is regen voorspeld, en die mag wat ons betreft vallen.