Dag 3. Ik moest iemand uitleggen dat 'we niet kunnen komen want we hooien', waarop de reactie was 'maar is het daar dan niet veel te heet voor?' Stadsmens.

Hooien is, idealiter, een vierdaags gebeuren. Maaien op dag 1, schudden dag 2 en dag 3, zwelen dag 4, dus morgen, en meteen daarna balen persen (baaltjes van 10-12 kg), de kar ermee volladen en in de hooischuur weer afladen. Dat laden en lossen enkele malen, afhankelijk van de hoeveelheid balen, tot alles van het veld is, ongeacht hoe laat het wordt. Altijd bij warm zoniet bloedheet weer, en met extra spanning als er onweer dreigt. Warm, kriebelig, stoffig, maar gezellig, en als het klaar is, dan héb je ook wat. Ik vind het de belangrijkste gebeurtenis van het jaar.

Vier dagen is goed. Vijf (of meer) als het weer tegenzit (vochtig, koud, een bui, storm) of bij andere pech (machine, mens valt uit). En Olivier maait niet alleen voor ons maar ook voor anderen en voor zichzelf. Hij heeft zijn planning, en zijn afspraken met zijn helpers. Hij zou gek opkijken als wij zeiden 'we vinden het te heet, laat het gemaaide gras maar op het land liggen, we balen wel een keer als het aangenaam koel is'.

Maar vandaag was het dus alleen een kwestie van een keer schudden. Inderdaad veel te heet, maar het moet.

Tussendoor was er tijd om de paarden te douchen. HiRise vond het eerst een beetje eng, maar hij kreeg al snel door dat het wél lekker fris was. Volgende keer staat hij vooraan. Dat wordt dringen, want dat willen ze alle vier wel.