Wat we zaterdag deden weet ik: ritje van R met Justine, en JP kwam min of meer onverwacht logeren (in zijn camper), een experiment om zeker te zijn of zijn hond alleen (maar met oppas) thuis kon blijven zonder het baasje. We wandelden en hij vertelde zoveel over eetbare planten die hier overal groeien dat ik al gauw niet meer wist welke plant waar goed voor is. Misschien maar eens een deskundig boek bestellen. Zondag wist R hem zover te krijgen een rit te maken. De Jemp, wiens paard ik in 1989 mocht gaan berijden, tot wedstrijden aan toe, en nu gaat hij met de nodige bedenkingen en gesputter mee op een ritje met mijn eigen Harissa, samen met Titan. Toch een soort mijlpaal. Harissa gedroeg zich voorbeeldig.

Maandag zetten we het gele weggetje en achter de mesthoop een stuk af zodat de paarden daar het gras konden strimmen. In de crossbaan vinden ze ook nog wel het een en ander, maar het weidegras groeit nauwelijks. Het gras is wel groen en niet geel, dat is al heel wat. We begieten de tuinplanten nu weer, maar het opgevangen regenwater is alweer bijna op.

De clematis bloeit in zijn verloren hoekje en de pioenrozen staan op het punt van opengaan maar dat gaat zoals altijd tergend langzaam. R strimde de hoek van het ruïneveld en ik harkte de hoge halmen onder de draad uit. Het leek wel hooitijd. Aan de overkant staat het gras al best hoog.

En woensdag maakten we weer eens een ritje met zijn vieren. R is erg tevreden over HiRise, die keurig meekomt in stap draf en galop. Twee meisjes te paard die we onderweg tegenkwamen riepen dat hij 'oh trop mignon!' was. Hij is ook al goed gewend aan zijn vliegenmasker. Als het 's avonds af gaat, neemt hij het in de mond en speelt er uitbundig mee. Rondjes galopperen met zijn trofee tussen de tanden, bokken en steigeren, jeugdige baldadigheid.

R maakte twee haakjes zodat de hekken keurig open blijven in plaats van met een oude tak of een paaltje. Vooruitgang. Ik begon aan een nieuw dekentje. De verdere gebeurtenissen van de afgelopen week zijn me ontschoten en R weet het ook niet meer, maar het is zeker dat we niet stilzaten.