Intussen is hier No internet connection. Haperend tv-beeld, vaste telefoonlijn nope, geen appjes, geen facebook messages, en het www soms wel, soms niet. Afgesneden van de buitenwereld, naar het schijnt is de kabel een beetje beschadigd bij de werkzaamheden aan de brug. Maar geen logje wil niet zeggen dat hier niets gebeurt.

Eerst de tuin. Die is door de Mannetjes keurig klaargemaakt om te beplanten maar dat doen we toch maar niet nu. Het is te droog, en volgens de voorspellingen wordt deze zomer uitzonderlijk heet en droog. Het kan meevallen maar de grote regenwatertank is allang leeg en we hebben geen zin om de hele zomer te moeten begieten, al helemaal niet met duur drinkwater. (... voordat iemand roept 'Irene hou nou toch eens je camera recht', dit is recht, die voortuin helt gewoon zo en onze hoefijzerbal ligt op een waterpas plateautje). De 4 kuub houtsnippers voor de achter- en zijtuin werkten I+R vlijtig zelf weg, toch gauw 60 kruiwagens. Het aanplanten gaat dan in het najaar gebeuren maar dankzij de laag snippers komen wij intussen hopelijk niet om in het onkruid.

Het is dus droog. De grote waterschaal vullen we af en toe bij voor de vogels en Nero en Océ, maar in de kleine is alles allang verdampt. Sahara in de achtertuin, wel decoratief.

Er broedt één vogel in de box aan de overkant, onbekend welke soort. Nul zwaluwen tot dusver, heel jammer, terwijl ze juist zo welkom zijn. Nero verorberde gisteren wel een kramsvogel, maar dat kan de zwaluwen toch niet afschrikken, we hebben er nog geeneen voorbij zien scheren.

En dan het verjaardagsweggetje. Dat is klaar, goed stevig aangewalst, zodat wij van de winter niet meer door de modder hoeven te baggeren om het crossbaanhek open en dicht te doen. Niet dat het ooit nog regent, maar eens zal er misschien toch bijvoorbeeld dooiwater ofzo verschijnen en dan zijn wij voorbereid.

Van de uitgegraven grond maakten de Mannetjes een soort dijk in de crossbaan. Niet dat wij een dijk nodig hadden maar zo konden ze de grond gemakkelijk kwijt. 'Daar kunt u een rij mooie boompjes op planten', zeiden ze, waaraan je kon zien dat die Mannetjes geen paarden gewend zijn. In no time stond de dijk vol hoefsporen, en HiRise begon meteen gaten te graven in het weggetje. Zo zijn ze nu eenmaal.

Ook de roundpenplaten schieten goed op, elke dag een paar. Ze zetten uit in de zon en krimpen in de schaduw, waardoor er van elke plaat een randje moet worden afgezaagd. De grote hoeveelheid pvc-krullen die dat oplevert, vegen we op voor in de vuilnisbak.

Tegelijk met de platen kwamen de kunststofpaaltjes, ter vervanging van de houten, die na een jaar of twee drie toch wegrotten. Kunststof is heel wat duurzamer. De hoogte van de isolatoren wordt nauwkeurig bepaald, in bijzijn van de nieuwsgierige paarden, die niet welkom zijn want ze brengen ook hun knaasjes mee, maar zo gaat het altijd als er iets gaande is.

En dan nu weer dagenlang recordtemperaturen-voor-de-tijd-van-het-jaar. We begieten 's avonds de zuilbeukjes en de pioenrozen. De paarden krijgen er steeds een strook van 10 meter gras bij, maar dat eten ze kaal in twee dagen en het groeit niet bij. Ze eten ook nog steeds hooi. In mei. Crisis.