Het waait. Te veel. Als een al lang dode vlinder komt aanwaaien, en even later weer is weggeblazen,

en de was na een half uur alweer van de lijn kan, kurkdroog,

en het hooi de paarden uit de mond waait voordat ze het kunnen opeten,

dan waait het te veel. Het waait ook veel vaker en harder en constanter dan vroeger, dat weet ik zeker, en altijd uit het oosten, noorden, noordoosten. Felle zon, harde wind, nu al drie weken onafgebroken. 'Mooi voorjaarsweer', noemen ze dat op de weersites, ja, voor mensen die op een terrasje uit de wind willen zitten met een appelpunt voor hun neus. Wij zijn serieuze buitenlui en we hebben regen nodig, het gras wil zo niet groeien en een galopje door het weiland doet een hoop stof opwaaien.

De paarden mogen het ruïneveld in overdag. Dat is laat in april, maar eigenlijk nog te vroeg. Het gras groeit veel te weinig, en de verwachting is: geen regen de komende 10 dagen. 'Mooi voorjaarsweer', pfff.