Dinsdag uiteenlopende afspraken. Eerst bracht ik onze drie dikke paardendekens die we nooit gebruikt hebben, naar een Peugeotgarage in Libramont. Hè? Nu ja, dat was het inzamelpunt van hulpgoederen voor een convooi naar Oekraine, speciaal voor de paarden. De dieren lijden even hard onder de oorlog als de mensen, zoniet harder. Als ik vluchtelingen zie met hun kat in een mandje, of met hun hond of een cavia heb ik evenveel medelijden met die beestjes als met het baasje. Er wordt geprobeerd ook paarden naar Polen te evacueren uit bedreigde gebieden, een logistieke opgave. Ik troost me met het idee dat daar nu ergens drie paarden lopen met in elk geval een degelijke deken tegen de snijdende wind.

Daarna naar Aliments Guillaume voor 10 kg speltmeel en 2 kg rogge, gewoon omdat het bijna op was. En even tanken, 59 liter diesel voor 115 euro.

Dan voor controle naar de sleutelbeenchirurg. Mijn titaniumplaatje zag er netjes uit op de röntgenfoto en hij vond mijn prestaties op het gebied van armenheffen en -buigen helemaal goed, wel de schouder nog verder omlaag zien te krijgen, oefenen maar, en over zes maanden terugkomen.

Weer thuis bleek de wol aangekomen voor mijn nieuwe projectje in het kader van minder-achter-de-pc-en-meer-op-de-bank in geval van regen en ander slecht weer. Het moet een dekentje worden van allemaal vierkantjes met verschillende steken.

Vandaag kregen we 2200 liter gas geleverd, ook gewoon omdat het bijna op was. We kunnen weer een jaar vooruit. De chauffeur zei dat het enorm druk was op het ogenblik. Wat het kost weten we nog niet, zeker meer dan vorige week maar waarschijnlijk minder dan volgende week.

En verder strimden we de siergrassen en werkten de takkenhoop de crossbaan in. Tja, je moet toch wat, ook in rare tijden.