Het leek een goede dag voor mijn eerste buitenrit na mijn gevalletje van 26 september. Kalm aan en niet te ver, verstandige planning. Nou, not. We waren nog niet in het bos achter het huis of er bleek jacht. Geroep, getoeter, schoten, het gebruikelijke gedoe. Titan en Harissa onrustig, daar ging mijn idee van een verantwoorde rit. Rechtsomkeert, zo duurde mijn eerste ritje nog geen tien minuten.

Een paar dagen later was Justine aan de beurt voor een buitenrit met Kir. Eerst nog even instructie over handhouding en hoe maak je nu ook weer een brug met die lange open teugels. Dat is verwarrend in het begin maar R kan het goed uitleggen. Maar ook die rit liep mis: alweer jacht. Dan maar een rondje richting Vallée de l'eau en een bezoekje aan Paprika, Stracciatella en Cora, ook leuk.

Zaterdag kreeg Justine haar eerste les van Sunshine, longeren in de roundpen. Zoals altijd met Sunshine was er volop dynamiek en Kir was top-alert, maar niet zo dat ze over de omheining sprong. Onderwijl haalde Fred bij Titan de ijzers eraf, aan Harissa's hoeven hoefde niets te gebeuren. Nu hebben (tijdelijk) alle vier de paarden blote voeten, thuis en in de sneeuw is dat ideaal, alleen oppassen voor stenige weggetjes als we elders gaan rijden.

Goed gelukt is het snoeien van de beukjes. Keurig rijtje en als ze later weer uitlopen is het snoeien niet zo'n grote klus. Alles natuurlijk onder toezicht en met medewerking van Océ.

R zaagde en ik sleepte takken. De stapel voor de snipperaar groeit. In januari zagen we nog een berk om en dan rrrrrrrrrrttt.

De Club des jeunes had aangekondigd dat ze de oudjes van het dorp op zaterdag en zondag zouden bezoeken, maar ze stonden vrijdagavond al op de stoep. Alle negen negatief getest, zeiden ze. Maar goed ook, eigenlijk is vier bezoekers tegelijk het maximum. Acht biertjes en een fanta, wat chips en tuc, en op naar het volgende adres. Zo aardig dat ze weer komen, vorig jaar is overgeslagen vanwege covid.

Vergeleken met Le Paul zijn wij de jeunes. We bezochten hem met een mandje streeklekkernijen en een zelfgebakken cake, om wederom te bedanken dat we ons hooi mogen opslaan in zijn schuur. Hij was er goed aan toe en vrolijk maar hij is nu wel merkbaar echt oud (94).

En vandaag was alweer de kortste dag. Ik naaide mijn trui in elkaar, terwijl R de achterdeursluiting van de auto repareerde. We wandelden langs het beverbeekje en bekeken de hoogwaterstand van de Vierre. Strakblauwe lucht en 's nachts vijf graden vorst.