Vorderingen op het herstelvlak: ik kan op mijn tenen lopen (mijlpaaltje), en elke dag kom ik bij de fysio een stukje hoger met de schouder-rek-en-strekoefeningen. Nog wel weinig conditie en gauw moe. Klein herfstsnoeiwerk dus maar, bijvoorbeeld het kattekruid en de kamperfoelie. De laatste kamperfoeliebloemetjes mochten nog even binnen in een vaasje.

Intussen zaagde R zes van de zeven uitgegroeide zilverpopulieren in de houtwal kort af. Zo krijgen kleinere struiken meer kans en die populieren lopen volgend jaar wel weer uit. Ik maakte me een tijdlang nuttig met het verslepen van de takken, met één hand, maar na een uur was mijn energie alweer op. Alles bij elkaar toch een flinke stapel om te versnipperen. De stammetjes gaan naar de crossbaan, nadat ik gecheckt heb of populierenhout niet giftig voor paarden is, want eraan knagen zullen ze, ook al gooien we die stammen nog zo ver de bramen in.

Over paarden gesproken. Harissa deed in het begin even knorrig tegen HiRise maar niet ernstig, en hij is door niemand met open mond en blikkerende tanden het weiland door gejaagd. Had ook gekund, maar het is zonder geschermutsel een fijn stelletje geworden en HiRise hoort er nu gewoon bij.

De paarden eten al wat meer hooi, maar niet de volle winterhoeveelheid en in de crossbaan scharrelen overdag vinden ze ook nog wel aantrekkelijk. Het heeft al een paar keer gevroren en voor komend weekend is sneeuw aangekondigd.