Hoog tijd voor weer een mooi portret van ons nieuwe prinsje. Ik weet wel dat wij erger zijn dan grootouders die iedereen te pas en te onpas foto's van hun kleinkinderen willen laten zien, maar ons veulen is gewoon veel knapper en kan op de leeftijd van drie maanden stukken harder rennen dan welk kleinkind dan ook. Dus hee, voilà.

Vergeleken met een week geleden is hij alweer wat wollig bruin haar kwijtgeraakt. Zijn moeder is al even pikzwart en vandaag maakten we ook kennis met zijn vader: net zo. Wij hebben niets tegen andere kleuren maar mooi zwart is niet te versmaden.

R klaagde wel dat het heel moeilijk fotograferen is, bijna net zo moeilijk als een zwarte kat, en in het donker vinden we hem ook niet gemakkelijk terug.

Er is een backlog van overige logbaars, echte mijlpalen zelfs, maar daar ben ik nu even niet voor in de stemming. We krijgen een veulen en hij is leuk en lief en hij heet HiRise.