Een logje, een logje, hoogste tijd. Twee weken niets, dat is wel een droevig dieptepunt. Maar ja, logees, bezoek, kleinkinderen, campingbezoek en weer logees, dat is allemaal heel gezellig maar het web heeft er niets mee te maken en voor je het weet zijn er twee weken logloos verstreken. Inhalen maar weer.

R maakte een ritje in het bos achter het huis met een verheugde schoondochter zonder veel ervaring maar wel veel enthousiasme. Harissa gedroeg zich netjes met deze beginner op haar rug en de beginner zat rechtop alsof ze jarenlang les had gehad.

Harissa is allang weer thuis, al die inseminatiepogingen en het heen-en-weer-gerij hebben niets opgeleverd, we hebben besloten het op te geven en op zoek te gaan naar een geschikt veulen. Overal zijn leuke veulens te koop maar het gaat erom het enige juiste te vinden. Wordt vervolgd.

We vervoerden twee paarden naar de Transsemoisienne, vriendendienstje. De eigenares stond ons op tijd op te wachten en de paarden wandelden zonder ophef de trailer in. Keurig, zo kan het toch ook.

We maakten een gedenkwaardige rit waarbij een van de deelnemers (niet I en R) wegens vaagheid en tijdelijk geheugenverlies moest worden afgevoerd per ambulance. De hulpdiensten konden ons via gsm en gps localiseren zomaar ergens midden in het uitgestrekte bos van Les Epioux, handig.

Een buurvrouw kwam koekjes brengen, de laatste helaas, want hun bakkerij gaat dicht. Het werd te veel werk. En nu gaan ze een nieuw huis bouwen. Pfffff, zij liever dan wij.

Binnen maakte R een begin aan het paneel voor het keukenraam, dat moet voorkomen dat ik tijdens het koken zon in mijn ogen krijg, en we sleepten twee werkbladen naar huis voor in de buanderie ter verhoging van de vreugd tijdens het wasvouwen. Dat wordt ook allemaal vervolgd.

Ziezo, we zijn weer min of meer bij.