Een verjaardag vol wild. Gisteren begon het al toen ik opeens de paarden geïnteresseerd zag opkijken. Vier paar oren en ogen op stand alert. Op vijf meter van ons grote raam was een reebok in hun weiland gesprongen, blijkbaar er niet van onder de indruk dat daar vier dieren liepen die aanzienlijk groter waren dan hij, maar toen ze achter hem aan gingen draven om hem beter kunnen bekijken, smeerde hij hem toch maar liever, waardoor de paarden het natuurlijk nog veel spannender vonden. Ik rende naar buiten om te kijken waar hij bleef, maar hij was alweer over de houten omheining gesprongen, richting sparretjes.

Vanochtend vroeg ontbijt wegens de aangekondigde stroomonderbreking in Suxy en de avondklok in Frankrijk. Wilden de logees vanavond op tijd thuis zijn dan moesten ze van hier vroeg weg, en voor de spanning wegviel wilden wij allen toch zeker een kop thee. Een dag zonder thee is niet goed begonnen. Zonder koffie ook niet maar daar was geen tijd meer voor. Hee kijk, tijdens het tafeldekken zagen we een vos over het terras lopen. Hij liep om het huis heen, snuffelde wat rond en verdween de wei in. Van hem namen de paarden dan weer hoegenaamd geen notitie. Hij verdween achter de boxen.

Verder scheert in elk geval één zwaluwstelletje bij de boxen rond en er zijn roodstaartjes op het nest in de hooibox, net boven het hoofd van Océ en Nero, spannend.

Ten slotte is zaterdag terwijl wij niets in de gaten hadden het hele snipperperceel beplant met sparretjes, klaar, en vanochtend laadde een bomenwagen de laatste stapel stammen op die daar waren achtergebleven. Boemboempats, weg.

En nu strooit de kerstbomentractor iets uit in zijn veld aan de overkant, waarschijnlijk kunstmest, en hier tegenover zijn nieuwe paaltjes geplaatst, het weiland is gesleept en bekunstmest en het eenzame paard is weg. Poehpoeh. Hier is altijd wat te beleven.