Voor wat meer hoogte in de zijtuin plantten we er drie zuilbeukjes bij. De eerste zuilbeuk dateert van 2015, toen de tuin werd aangeplant. De hele tuin was nog kaal, en in de bosrand stonden veel meer sparren dan nu. Er is in die vijf jaar heel wat gekapt.

Als de nieuwe beukjes net zo goed groeien, hebben we straks een beetje meer schaduw op het grote raam maar nog steeds zicht op de paarden.

Die lopen sinds gisteren na zonsondergang en 's nachts in het ruïneveld zodat ze geen last hebben van knaasjes, en overdag liggen ze te snurken in het zand van het achterveld of ze scharrelen in de crossbaan. Nog een paar dagen en dan kunnen ze dag en nacht in het gras, het wil maar geen voorjaar worden maar in mei zouden ze toch onderhand van het hooi af moeten kunnen.

Voor het huis beplantten we drie potten met rode geraniums, les classiques. Dat is te vroeg in het jaar, en afgelopen nacht moesten we ze dan ook meteen binnenhalen wegens nachtvorst. Komende nacht trouwens ook weer. Er is zegge en schrijve één narcis opengegaan bij de roundpen. Brr. Het zou eigenlijk moeten regenen, een mals voorjaarsregendagje, liefst meer dan een, maar nee hoor. Droogte, nachtvorst, koude wind en stofwolken zijn ons deel.

In de vier hectare achter de nieuwe aanplant van de buurman (die al een jaar geen onderhoud heeft gepleegd, waardoor zijn sparretjes nu verscholen staan tussen de brem) raasde de hele dag de versnipperaar rond. Een grote kale bruine vlakte maakte hij ervan, ook ons uitrijpaadje werd versnipperd. Dat geeft niet, we maken wel weer een nieuw pad. En in het hooggelegen deel zijn alweer een heleboel jonge sparretjes aangeplant.