'Nieuw logje?' vroeg R. Dat werd onderhand tijd. 'Nou, ik loop alweer een week achter dus een opsomming om het een en ander niet te vergeten is de enige oplossing'. Vooruit dan.

Donderdag 15 april kreeg ik mijn eerste vaccinatie (AZ), alles keurig geregeld in de Foire te Libramont. De zaterdag erna troffen we bij de begrafenis van de vrouw (91) van Le Paul meteen een ongekend aantal mensen, ik denk wel veertig, zoveel tegelijk hadden we er minstens een jaar niet gezien. We bleven buiten, op het cimétière en voor de stallen bij de broodjes en de koffie, daardoor en vanwege het vaccin was er geen reden tot coronastress. Wat een rare aangelegenheid is zo'n teraardebestelling eigenlijk. De kist gaat de kelder van het familiegraf in, waar zo te zien nog plaats zat was, en daar blijft het dan bij. Er waren verschillende hele oude graven en zo'n begraafplaats ligt dus vol skeletten, halfvergane overschotten en kleding in diverse stadia, totdat er geruimd wordt. Wat heb je eraan, als iemand de overledene wil komen herdenken kan dat toch even goed bij een klein marmeren plaatje of bij een bijzondere boom in het bos, of gewoon op een stil moment, in gedachten? Mij niet gezien in elk geval, tee-zet-tee. Cremeren. Zo'n begrafenis zet je weer even aan het denken.

Maandag was ook al een dag vol volk, we zijn dat niet meer gewend. Eerst kwam R in botsing met Harissa (ongelukje) en moest zodoende met bloedende mond naar de controle technique met de auto en de trailer. Handig, zo'n mondkapje, dan valt dat niemand op. Daarna kwam mijn Luxemburgse paardenkornuit met zijn nieuwe vriendin om zuurdesembrood te leren bakken, tweede poging. Ze brachten een hoop cadeautjes mee en vertrokken met een zak spelt, een zakje rogge en hun nieuwe desem in een potje. De dag erna joeg hij me angst aan met een foto van een askleurig brood, maar dat bleek aan de belichting te liggen. Brood bakken in de Römertopf werkt kennelijk ook goed.

Onderwijl kwam een Mannetje de verwarmingsinstallatie checken, die hij zelf bleek te hebben aangelegd toen hij nog bij het andere bedrijf werkte. Bij de buren maakten de Mannetjes van het graafmachientje het nieuwe trapje met schanskorf in de achtertuin af.

R oefende een paar keer in de roundpen met Kir, die oplettend en reactief is. Nieuw onderdeel: achterwaarts gaan op teugeldruk. Ook ging hij er een keer alleen op uit met Harissa, een primeur. Hij had er zijn handen heel wat voller aan dan tijdens zijn ontspannen ritjes met Titan.

En dan gisteren de mijlpaal-van-het-jaar: de paarden voor het eerst in het ruïneveld. Laat in april, doordat het aldoor niet regent. Het gras groeit wel, maar langzaam. Om te beginnen lieten we ze er tussen 19 en 21 uur in, zodat ze zich niet te barsten kunnen eten. Ze vierden het heuglijke moment door galopjes en gebok. Hoera, vers gras. En nu staan ze overdag verlangend die kant op te kijken. Nog even geduld jongens, vanavond weer twee uurtjes.