Zoals ik al zag aankomen ging Océ er in het nieuwe jaar direct op uit voor nieuwe avonturen. Hogerop. Per aspera ad astra.

Blikverruiming in 2021. Daar boven zie je meer, bijvoorbeeld dat de zuilbeuk al volop nieuwe knoppen heeft voor het voorjaar.

Ondanks het algehele vuurwerkverbod waren er toch wat lui in het dorp die het niet konden laten, de pakkans is gering hier. De paarden vonden het wel even spannend maar niet al té, en het duurde ook niet lang. Gelukkig maar, en ik moet zelf ook niets hebben van dat geknal. Afschaffen, zeg ik.

De eerste dag van het jaar wandelden we naar de Vierre. Het water was al flink gezakt, maar er werd niet gesleed op Les Trois Bosses; toen we dichterbij kwamen, zagen we waarom: het onderste weiland, waar de sleeër normaal gesproken zijn vaart kan afremmen om niet in het prikkeldraad te belanden, stond nog onder water. Dat remt evengoed, maar daar had blijkbaar niemand zin in.

Zoals altijd op twee januari ruimde ik de kerstspullen op en we mikten de boom naar buiten. De paarden hebben er intussen al korte metten mee gemaakt, die houden wel van een lekker sparrenknabbeltje, vooral Kir.

We kregen toch nog enkele kerstkaarten. Zelf sturen we er geen meer, vorig jaar al niet. Met alle HappyNewYear-wensen via internet zijn papier en postzegels overbodig geworden. Gelukkig 2021, een jaar met perspectief.