Hoewel er dinsdag verschillende dingen gebeurden, was het toch een betrekkelijk saaie dag, voor ons tenminste. Voor de paarden niet. Toen we opstonden, ijzelde het nog volop en dat was waarschijnlijk de reden dat ze in het zwembadveld bij elkaar troepten. Ze durfden niet op het verharde pad en de betonplaat te lopen, ofschoon R 's avonds al zout had gestrooid op de rand van het beton, die nat kan worden. Ze waren maar moeilijk te overreden om hun hooi te komen opeten en renden om de beurt met een hap hooi in de mond de boxen uit. En als er dan een rent, rent de rest ook want dan zal er wel onraad zijn. We konden niet ontdekken wat ze zo schrikachtig maakte. Er zou jacht zijn maar we hoorden in de verte maar één schot. Toch bleef het de hele dag onrustig en ze stonden liever in de druilerige regen dan lekker droog onder het dak.

Om twee uur kwam de veearts voor de halfjaarlijkse rhinovaccinatie. Titan vertrok zoals altijd geen spier, ik had mij voorgenomen om scherp op te letten of hij echt niet bewoog: nee, zelfs geen snorhaar. Het is net of hij geen naald voelt. Kir en Harissa zaten er ook niet mee, alleen Jay destijds, die verzette zich verontwaardigd. Nou, tot over zes maanden, zei Marie-France toen ze vertrok, en inderdaad hopen we dat ze niet eerder hoeft te komen.

Voor de rest bleef het motregenen. Vandaag droog maar somber en windstil. R longeerde Kir, ze let goed op en doet prompt wat hij vraagt. Een goed stelletje.

Binnenkort weer eens een ritje, zodra mijn rug het goedvindt. Voorlopig laat ik het nog maar even bij bladeren harken en met Nero op schoot toekijken bij het longeren.