Vrijdag ging R er alleen op uit met Titan voor een kort rondje Burnéchamps. Ze zagen zes reeën, natuurlijk had Titan ze het eerst in de gaten en omdat hij rustig bleef staan kijken, vluchtten ze niet weg. Als je alleen rijdt, zie je altijd meer wild. Niet dat we met zijn tweeën zoveel kwebbelen maar de dieren horen ons toch van verre aankomen. Op de terugweg hadden ze zich aan de maximumsnelheid gehouden, zei R, maar Titan moest toch een half uurtje onder de zweetdeken.

Zaterdag een mooi ritje met Titan en Harissa, 10 km. De grond was soppig. We spotten twee mountainbikers, twee wandelaars en een meneertje met een jeep die een roodwit lint om een boom bond. Dat was voor de jacht, zei hij, maar niet nu meteen, vanwege de covid. Dat virus is wel fijn voor het wild.

Zondag was het 's ochtends nog zonnig. R oefende in de roundpen vlijtig voort met Paprika, ze gaat vooruit maar er zijn nog aandachtspuntjes zoals abrupter stoppen. Ik borstelde Kir en haalde nogmaals de goten aan de achterkant van de boxen leeg. Er lag veel meer blad in dan de vorige keer en het moet nog wel een keer maar het meeste is nu toch wel afgewaaid. De vogelhuisjes zijn weer geïnstalleerd al ligt er nog niets in, maar het kondigt toch de winter aan. Ik hoop op een echte winter en niet zo'n kwakkelgeval graag.

's Middags wind en bakken regen. Toen het 's avonds weer droog was, ging Het Ventje vier keer naar buiten. Hij is stokdoof en binnen ziet hij niet hoe het er buiten in het donker bijstaat, dus hoe hij weet dat het nu weer kan is een raadsel.