Terwijl oktober met al zijn regen en wind deed alsof het november was, gedraagt november zich vooralsnog als kleurige fris-zonnige herfstmaand. Koffie op het roundpenterrasje in gezelschap van Nero. De paarden soezend in de zon, en bijna de hele dag in de crossbaan; als het regent vinden ze daar niets aan. Net toen er een bui viel, kwam Benjamin Paprika opzoeken, met een stoer zwart mondmasker op. Hij heeft grote plannen om met haar te gaan rijden, later, als het veulen er eenmaal is. We moeten het nog zien, in elk geval zijn we dan minstens een jaar verder.

We ontdeden de meisjes van modder, alleen Titan niet want die was in de bui buiten blijven staan. We maakten het huis schoon, de legpuzzel met de wereldbollen kwam af en we begonnen meteen een nieuwe. Weer eens wat anders dan puzzelen op de pc, en gezelliger want met zijn tweeën.

Ik bakte brood en vruchtencake, en maakte hummus, pesto en dukkah; het staafmixerbakje en de Kitchenaid worden intensief gebruikt. Alles wat ik zelf maak is zonder zout, of anders met drastisch minder; in kant-en-klaar-eten zit altijd veel te veel zout en suiker. De hummus en de pesto gaan op brood, sinds ik geen kaas meer eet, dukkah is lekker op brood en op een eitje, maar ik ontdekte dat het ook uitstekend op de kwark kan. Tot voor kort wist ik niet dat het bestond en nu is het al onmisbaar. En het ruikt zo heerlijk in huis na al dat bakken en roosteren. Ik mis de kaas wel maar helaas. Zelf kaas maken is nog niet in zicht. Pindakaas misschien, binnenkort.

Vanochtend hadden we een paar uur geen internet. Hoe erg is dat eigenlijk. Toen de mist was opgetrokken en de zon erdoor kwam, was er zonder internet ook genoeg te doen. Alleen mag het natuurlijk niet te lang duren, anders kan ik niet loggen dat ik niet kon loggen. Metafysica bijna, dit.