Tijdens de koffie op het roundpenterrasje vanochtend hoorden we een kettingzaag. Op zaterdag is een eenzame kettingzager meestal iemand die in zijn vrijetijd wat brandhout verzamelt. We liepen toch even het bos in, je wil weten wat er in de naaste omgeving gebeurt maar het leek een eind weg dus waarschijnlijk zouden we hem niet eens kunnen ontdekken. Allemaal foute aannames. Het was vlakbij. De sparren die we woensdag gemarkeerd zagen, staan er vandaag al niet meer. Bezig: een gele bomenzaagmachine, een uitsleeptractor, en twee vlijtig voortzagende mannen. Zes seconden doet de bomenmachine erover om een gemiddeld veertigjarige spar omver te krijgen, en de mannetjes ontliepen dat tempo niet veel, daar ging ook de ene na de andere reus tegen de vlakte. Zagen, wig erin, aanslaan, zagen, verder aanslaan en krrrrrkkk! Boem. Plat.

Terwijl we stonden te kijken zagen we heel wat blauwe rook uit de zaagkop van de machine komen. Ik verwonderde me weer eens over de eigenaardigheid van het Frans. 'Elle refume' riep de machinist. Elle omdat machine vrouwelijk is, en als je herhaaldelijk rook ziet verschijnen zeg je gewoon re-fume, hij is weer aan het roken. Later was het euvel blijkbaar verholpen want toen kon hij rookloos doorwerken.

De uitsleper heeft gehakt gemaakt van ons pad naar het driehoekje en ook het steile groene hellinkje (geliefd trainingsobject van J te A indien te S) is totaal onbegaanbaar geworden. Het komt allemaal weer goed maar dat duurt wel een tijdje. Er lag al een flinke lading weggesleepte stammen op het driehoekje en langs het pad naar de Vierre, en er komen er zeker nog meer bij.

We liepen verder naar de Vierre, die weer goed stroomt, en telden de koeien en kalveren van Sophie: 27, het wollige kalf dat buiten het prikkeldraad in de berm stond te eten meegeteld. Die dieren hebben een goed koeienleven, rust ruimte en heel af en toe interessante voorbijgangers om na te staren. Verderop in het bos zagen we later enkele verse flatsen, wat erop wijst dat er weer een paar aan de zwerf zijn, maar we zagen ze niet.

De kant van de zagers gingen we maar niet op tijdens mijn eerste test-buitenritje met Paprika, te veel lawaai, beweging en stenen op de route. Paprika is wel eerder buiten geweest maar nog niet met mij. Sturen was geen probleem meer, aan inhouden hebben we gewerkt, ik wilde voorkomen dat ze voortdurend aan Titans staart kleeft. Dat was af en toe wel vermoeiend en ik reed al sissend door het bos (ssss sss is het geluid voor 'langzamer'). Uiteindelijk zat er wel vooruitgang in. Ze loopt vlot door en is niet schrikachtig, ook niet toen we op het eind van de rit toch nog dichtbij de uitsleper kwamen, die aan het werk was bij het driehoekje. Het is een best beestje. Een rit van anderhalf uur en acht km.

Vannacht laten we de paarden in het achterveld, dan hebben ze wat afwisseling. Kir draafde meteen de crossbaan in, verbaasd dat de anderen haar niet meteen achterna kwamen, maar even later galoppeerden ze alweer met zijn vieren een rondje.