De tweede droge dag maakten we een fijn ritje van drie uur en achttien kilometer langs de bekende bospaden via de Semois. Er was wat regen voorspeld maar er viel geen drup, fris herfstweer. De varens verkleuren maar de meeste beuken en eiken pas een klein beetje. Omdat het zondag was, kwamen we wat mountainbikers en wandelaars tegen, maar toch maar weinig. Er wordt wel gepropageerd dat wij Belgen vanwege de covid nu mooi de schoonheid van eigen land kunnen ontdekken, maar dat doet men blijkbaar niet massaal.

Dankzij de regen van de afgelopen twee weken stroomde er weer een redelijke hoeveelheid water door de Semois, naar schatting 50 cm in het midden. Van de beekjes was de ene helft nog compleet droog en de andere stroomde wel door maar nog mondjesmaat.

Dat het hier overal mooi is, weet Harissa al, dat hoeft niet gepropageerd te worden.