Twee droge dagen, de eerste besteedden we buiten, aangenaam en nuttig. Eerst de paarden twee aan twee naar de overkant, waar Titan zo verheugd over was dat hij bokkend wegsprintte. Als hij op dat moment een ijzer verloor, kreeg je dat met kracht tegen het hoofd geslingerd. Gelukkig bleef het bij wat hoog opspattende modderkluiten.

R maakte mooie nevelfoto's van het uitzicht over het dorp. Toen de zon erdoor was, dronken we koffie op het bankje van het roundpenterrasje, in gezelschap van de aanhoudend kopjesgevende en duwende Nero.

Daarna maakte R een begin met het installeren van de composthoopomheining. Composthoopomheining? Ja, je wil niet dat je composthoop wegloopt, toch? Ik snoeide wat struikjes en zorgde dat alle tuinmeubels weer schoon in de keurig aangeveegde garage konden staan. Normaal bergen we ze zo vroeg in het najaar niet op maar vanwege de covid verwachten we niet met vier logees buiten te zullen eten en als we zelf buiten willen zitten, slepen we twee lichte stoeltjes naar buiten en bord op schoot. Voor de vogelvoerhuisjes is het nog te vroeg, eerst moet de winter invallen.

Tegen half vijf was het tijd om Paprika te borstelen, zadelen, grondwerkoefeningetjes in de roundpen en dan ging R met haar aan de teugelhulpen werken, want dat bleek nodig toen ik van de week voor het eerst los met haar reed.

Dat was tenminste de bedoeling, maar precies toen hij zou opstijgen, barstte de jacht los, links rechts en achter de crossbaan. De andere paarden galoppeerden het ruïneveld in om de lui in oranje jassen, blaffende honden, getoeter en geschreeuw van dichtbij te inspecteren. Nee, dit was niet het moment dat we van Paprika aandacht voor teugelhulpoefeningen konden verwachten. Jammer, morgen beter.

Toen de jagers met hun honden waren vertrokken, brachten we de paarden terug naar de overkant, voor het eerst blijven ze daar ook 's nachts. We hopen dat ze een maand toe zullen kunnen met het gras, dat dankzij de afgelopen twee weken regen toch wat gegroeid is.

Opeens hebben we daardoor weinig werk aan ze, geen mest ruimen, geen hooi verstrekken, dat is weer even wennen.