Heterdaadje. Soms laat ik Harissa los grazen in het bos. Het zal officieel misschien niet mogen maar we komen toch nooit iemand tegen, er dreigen geen gevaren, en zolang oom Titan in de buurt is, loopt Harissa ook niet zomaar weg. Weleens van het pad af tussen de bomen maar dat kan geen kwaad, en het is zoveel handiger dan dat ik er aan het halstertouw achteraan moet sjouwen als ze op zoek gaat naar extra lekkere grasjes.

Vanmorgen werden we op heterdaad betrapt. Sophie kwam over het bospad aanrijden met Vanille, nog steeds op zoek naar het vijfde kalf, dat nu al een week in zijn eentje door het bos scharrelt. Vier keer gespot maar niet teruggevonden. Hij is zo klein, als hij achter een bosje varens gaat staan is hij al onzichtbaar. Hopelijk krijgt ze hem te pakken voordat het jachtseizoen begint.

De andere ontsnapte schurkjes waren al gauw terug in hun weitje. Hun kwijte broertje is een zwartwitte zonder horens, dus als signalement helpt zo'n foto weinig. Ze zijn wel koddig, schofthoogte naar schatting 60cm.

Het heeft vannacht geregend en het is overdag frisser. Eindelijk dan toch.