Vanochtend tegen 11 uur dacht ik kom, laat ik inderdaad de snoeischaar maar eens hanteren, er zijn doorgangetjes in de crossbaan waar bramen dwars overheen beginnen te groeien en op sommige plaatsen hangt er brem over de draad. R bedacht om dan na de middag het hoge gras onder de draad te strimmen, of nou ja, hij kon voor het eten ook al wel vast een stukje doen. Knipknipknip, scheerscheerscheer, en voilà, om 13 uur was reeds de complete crossbaan en het zwembadveld geknipt en geschoren. Net klaar toen het zachtjes begon te regenen. Timing.

's Middags op de bank mijn voeten eens onder handen genomen. Dat was even acrobatisch als het klinkt, maar ik ga momenteel mooi niet naar de podologue. Die heeft dat voetenwerk wel veel beter onder de, eh ... knie dan ik, maar als kwetsbare bejaarde moet je je in een paar bochten kunnen wringen, anders wordt een lockdown op den duur wel erg letterlijk.

De weersvoorspelling was warm en droog, met onweer en regen tegen de avond, maar we dachten toch buiten te kunnen eten. Van de plaat eten we altijd buiten vanwege de walm. Halverwege gingen de spatjes over in serieuze neerslag zodat de maaltijd toch nog binnen eindigde.

Sla en een eitje van de buurkippen erbij, groente, aardappeltjes, zalm. En wat overbleef, gaat morgen in de soep. Economisch.